Το ραδιοφωνικό σχόλιο της εβδομάδας (05-04-2021), από τον Βασίλη Ιωάννου:
Πριν από λίγες μέρες ο Πρωθυπουργός της χώρας, με πανηγυρικούς τόνους, παρουσίασε το περιβόητο « Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», το οποίο όπως τόνισε «είναι ένας πολύ καλά μελετημένος οδικός χάρτης και ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα 60 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο καλύπτει όλη τη χώρα και περιλαμβάνει 170 έργα, επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις, που θα αλλάξουν άρδην το πρότυπο της εθνικής οικονομίας».
Ειλικρινά εύχομαι οι φιλόδοξοι εθνικοί στόχοι να υλοποιηθούν και «τα χρήματα αυτά να μη τα σπαταλήσουμε, αλλά να τα επενδύσουμε» στην κατεύθυνση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας.
Για να είμαι όμως ειλικρινής, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις, αν μεταξύ των άλλων καταφέρουμε, να ξεπεράσουμε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και λαθεμένες νοοτροπίες του παρελθόντος και να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτούς τους σημαντικούς πόρους.
Αυτό προϋποθέτει, αφ’ ενός ότι θα πετύχουμε έγκαιρη και απρόσκοπτη εκταμίευση μέσα στην επόμενη 6ετία, καθώς το σύνολο των χρημάτων θα πρέπει να έχει απορροφηθεί έως τα μέσα του 2026, αφ’ ετέρου οι πόροι αυτοί αν θα έχουν πραγματική επίδραση στην προσπάθεια αναμόρφωσης της χώρας σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο.
Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να κάνω 2 παρατηρήσεις.
Πρώτον, ότι η διαβούλευση που προηγήθηκε, σε πολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών εταίρων ήταν -το λιγότερο -ανεπαρκής. Είναι κι αυτό μια χρόνια παθογένεια που κουβαλάμε διαχρονικά και η οποία έχει αποδειχθεί επιζήμια για τη χώρα.
Δεύτερον, ότι ως Πρέβεζα, για μια ακόμη φορά «λεφτά ακούμε αλλά λεφτά δε βλέπουμε», καθώς διαψεύδονται και οι τελευταίες ελπίδες και προσδοκίες που είχαμε εναποθέσει στο συγκεκριμένο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, για να αντιμετωπίζαμε κάποιες απ’ τις πολλές ελλείψεις και υστερήσεις σε βασικές υποδομές.
Προσδοκίες οι οποίες και δε δημιουργήθηκαν τυχαία, αλλά τις καλλιέργησε η Κυβέρνηση, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα με δηλώσεις και διαρροές, άφηνε να εννοηθεί ότι έχουμε μπροστά μας ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ», που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει και να επιλύσει χρόνιες εκκρεμότητες.
Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός που το αρμόδιο Υπουργείο καλούσε τις περιφέρειες της χώρας να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις έργων, προκειμένου, όπως τόνιζαν, να τις αξιολογήσουν και να τις εντάξουν στο Ταμείο Ανάκαμψης.
Σύμφωνα μάλιστα με όσα είχε δηλώσει ο Περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης, κατατέθηκαν πολλές προτάσεις που αφορούσαν την Περιφέρεια Ηπείρου και ειδικότερα για την περιοχή της Πρέβεζας προτάθηκαν, χωρίς καμιά ιεράρχηση, όλα τα αναγκαία οδικά έργα που ο συνολικός προϋπολογισμός τους ξεπερνούσε τα 300 εκατ. €.
Δυστυχώς όμως, όπως προείπα, αποδείχθηκαν «άνθρακες ο θησαυρός» και πλέον αν θέλουμε να βγάλουμε την περιοχή από την συγκοινωνιακή απομόνωση και να πετύχουμε την κατασκευή απαραίτητων υποδομών, όπως πχ το νέο νοσοκομείο, είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε χρηματοδότηση είτε στο νέο ΕΣΠΑ, είτε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Αν μετά από όλα αυτά που προανέφερα, σας δήλωνα ότι είμαι αισιόδοξος, θα σας έλεγα ψέματα.
Όμως επειδή στην πολιτική και στη ζωή «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», οφείλουμε τοπικοί φορείς και πολίτες να ενώσουμε τις δυνάμεις και να συνεχίσουμε τις δίκαιες διεκδικήσεις μας…