Την πολιτική επικαιρότητα κλήθηκε να σχολιάσει στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 ομότιμος καθηγητής Ιστορίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο Πέτρος Πιζάνιας.
Ο ίδιος μάλιστα με άρθρο του στην Εφημερίδα Των Συντακτών και με τίτλο “Αντιπολιτευόμενοι υπέρ της υποτέλειας” αναφέρει:
Είναι πιθανό ότι η χώρα και οι πολίτες μπήκαμε αρχικά σε καθεστώς Μνημονίου από ανοησία και δειλία που κύλισε στις ράγες που είχε στρώσει ο Κ. Σημίτης όταν προσαρτούσε οικονομικά τη χώρα στο άρμα των γερμανικών ελίτ.
Πάντως η επιλογή του Γ. Παπανδρέου να ανακοινώσει το πρώτο μνημόνιο από το Καστελόριζο ήταν τόσο ακατανόητη, ώστε προκαλεί σκέψεις για ανοησία και ριζική επιπολαιότητα ή απλό ζαμανφουτισμό, αν συνυπολογίσει κανείς τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Στη συνέχεια τα πράγματα είναι κάπως διευκρινισμένα.
Ο προσχηματικός κ. Παπαδήμος ήρθε κυρίως να λειάνει την προϋπάρχουσα πολιτική και ιδεολογική ώσμωση του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. (περιλαμβάνεται και αυτή στα μεγάλα έργα του κ. Σημίτη) ώστε να οδηγηθούν στη συγκυβέρνηση και στην οριζόντια επιβολή μέτρων του δεύτερου Μνημονίου αποκλειστικά σε βάρος των αδύναμων Ελλήνων, στο όνομα μιας προσχηματικής ή κατασκευασμένης αναγκαιότητας.
Η διαφορά των δύο πρώτων Μνημονίων με το τρίτο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. είναι σημαίνουσα.
Το τρίτο μνημόνιο ήταν αποτέλεσμα ήττας ενός ωραίου αγώνα που δόθηκε, και μάλιστα ήττας ομολογημένης από τα πλέον επίσημα χείλη, του πρωθυπουργού, με τη σημαντική προσθήκη πως δεν θέλει το μνημόνιο και θα παλέψει για την άμβλυνση των επιπτώσεων στους πλέον αδύναμους, αλλά και για τη συντομότερη έξοδο από αυτό.
Δηλώσεις οι οποίες επαληθεύονται από τις πράξεις της σημερινής κυβέρνησης. Αλλωστε με αυτήν την ήττα ομολογημένη, καθώς και τη δημόσια ειλικρινή παρουσίαση των συνεπειών της, δηλαδή το μνημόνιο, πήγαμε σε εκλογές τον Σεπτέμβρη.
Γνωρίζουμε όλοι τις τεράστιες ανατροπές στο πολιτικό σύστημα που προκάλεσαν οι Ελληνες πολίτες στην πλειονότητά τους τα τελευταία τρία χρόνια με τις παράτολμες, ομολογουμένως, επιλογές τους που τροφοδοτήθηκαν από ισχυρά στοιχεία πολιτικής χειραφέτησης.
Αλλά το μόνο αποτέλεσμα ήταν η μετατροπή του άτυπου και οπωσδήποτε ανεξέλεγκτου καθεστώτος προτεκτοράτου της χώρας, που είχαν επιβάλει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με τους Γερμανούς, σε μερικώς ελεγχόμενο τυπικό καθεστώς επιτροπείας σήμερα.
Μετά από τόσα χρόνια λιτότητας συμβαίνει κάτι παράδοξο. Τα κόμματα που κουρεύτηκαν από τους πολίτες δραστικά, όπως το ΠΑΣΟΚ, ή σημαντικά, όπως η Ν.Δ., και άλλα που ξεκίνησαν με την ίδια γραμμή με τα προηγούμενα «δώστε τα όλα στους Ευρωπαίους», όπως το Ποτάμι, και για τούτο ξεφτίζουν, μαζί και οι νεόκοποι Λεβέντες, εξακολουθούν, παρά ταύτα, να υποστηρίζουν το παλαιό καθεστώς.
Το διαπιστώνουμε στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών, παρότι πλέον η κάθαρση αυτής της παλαιάς εστίας διαφθοράς και παρανομίας είναι εξόφθαλμα αναγκαία.
Το διαπιστώνουμε στο ασφαλιστικό, όπου οι προτάσεις του κ. Μητσοτάκη και των άλλων κομμάτων είναι παιδαριώδεις.
Το διαπιστώνουμε ακόμη στα ψέματα και στις συκοφαντικές επινοήσεις που διακινούν μέσω των δικών τους ολιγαρχών των ΜΜΕ, όπως και σε ψηφοφορίες στην Ευρωβουλή, στον ΟΗΕ και σε άλλα φόρα όπου η εκπρόσωποι της Ν.Δ. τοποθετούνται ευθέως σε βάρος της χώρας, όπως άλλωστε και στο προσφυγικό.
Το εντοπίζουμε επίσης στην επίμονη άρνησή τους να δηλώσουν κάτι για τη αποδεδειγμένη βαρβαρότητα της πολιτικής λιτότητας των Γερμανών σε βάρος Ελλήνων πολιτών.
Αν το ΠΑΣΟΚ διάγει πολιτικό βίο σε πλήρη σύγχυση, το Ποτάμι ψελλίζει, ο κ. Μητσοτάκης αντίθετα είναι ευθαρσώς νεοφιλελεύθερος.
Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης έχει πολύ ισχυρότερες δεσμεύσεις από τις ιδεολογικές που τον ωθούν σε αυτήν την καταστροφική για τη χώρα στάση. Δύο δείκτες εκφράζουν αυτές τις δεσμεύσεις: τα 64 χρόνια μέσου όρου ηλικίας των ψηφοφόρων στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ. και η κοινωνική γεωγραφία των δεξιών ψηφοφόρων των πλούσιων περιοχών που τον ανέδειξαν στην προεδρία αυτού του κόμματος.
Δηλαδή, υπερβολικά ηλικιωμένοι και φανατικά νεόπλουτοι.
Και οι άλλοι, το υπαρκτό λαϊκό τμήμα της Ν.Δ., αυτό χωρίς το οποίο δεν είναι κόμμα εξουσίας;
Αν οι νεόπλουτοι αντιστοιχούν στους φανατικούς τού «ΝΑΙ σε όλα» κατά το δημοψήφισμα, προκειμένου να υπερασπίσουν τον βούρκο της διαφθοράς, της φοροκλοπής και της φαυλότητας χάρη στις οποίες ανήλθαν κοινωνικά, τα λαϊκότερα κοινωνικά στρώματα που έχουν απομείνει στη Ν.Δ. δεν θέλουν να ακούσουν για νεοφιλελευθερισμό.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια διπλή δομική αντινομία της Ν.Δ. που αφορά την πλειονότητα των σημερινών ενεργών μελών της: μόνο ηλικιωμένοι κομματικοί οπαδοί οι οποίοι, λόγω της μακράς παράδοσης υποτέλειας της Δεξιάς σε ποικίλες ξένες δυνάμεις, δεν ξενίζονται ιδιαιτέρως με τη σημερινή στάση του κόμματός τους, που επιδιώκει την υποτέλεια της χώρας ως πολιτική ωφέλεια για το ίδιο, αλλά οι λαϊκότερης κοινωνικής θέσης μεταξύ αυτών δεν θέλουν να ξέρουν για νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Από την άλλη, είναι οι νεόπλουτοι που στήριξαν τον κ. Μητσοτάκη, οι οποίοι στο όνομα της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας επιδιώκουν να διαιωνιστεί ο θεσμικός βούρκος της διαφθοράς, της φαυλότητας και των προνομίων ώστε να αναπαράγουν ευχερώς την ισχυρή κοινωνική τους θέση η οποία απειλείται σήμερα.
Στήριγμα όλων, οι κομματικοί μηχανισμοί της Ν.Δ., δημιουργοί και αναδευτές του θεσμικού βούρκου (όπως και το ΠΑΣΟΚ) χάρη στον οποίο αναπαράγονται και αυτοί.
Αραγε, το πολύ χαμηλό μέσο επίπεδο πολιτικού πολιτισμού στη Ν.Δ. τούς επιτρέπει να αντιληφθούν τι συμβαίνει στη χώρα και την καλπάζουσα κρίση της Ευρώπης, ή ψαρεύουν εξουσία σε θολά νερά;
{youtube}cyog2RrhFk0{/youtube}