Σε όλα τα επαγγέλματα λένε ότι υπάρχουν οι «καλοί» και οι «κακοί».
Στο επάγγελμα του δημοσιογράφου ωστόσο τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε να υπάρχει μια πρωτοφανής έλλειψη ενσυναίσθησης καθώς για λίγη τηλεθέαση ή μερικά παραπάνω κλικ ο ανθρώπινος πόνος χρησιμοποιείται ως στοιχείο εκμετάλλευσης. Για το λόγο αυτό και γίνεται όλο και περισσότερο ένα επάγγελμα με αρνητική κυρίως απεικόνιση στον μέσο πολίτη. Με απλά λόγια, οι «κακοί» είναι αυτοί που υπερισχύουν και δημιουργούν το μοντέλο εργασίας του επαγγέλματος.
Ευτυχώς σε τοπικό επίπεδο, οι δημοσιογράφοι στην περιοχή μας είχαμε την αυτοσυγκράτηση, την αξιοπρέπεια αλλά και τον επαγγελματισμό ώστε για 5 κλικ παραπάνω να μην βγάζουμε φόρα παρτίδα τον πόνο των συμπολιτών μας. Η κοινωνία μας άλλωστε είναι μικρή, λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Μόνο ντροπή θα ήταν για όσους εργαζόμαστε στα τοπικά μέσα να ξεπουλάμε φιλίες, σχέσεις, το σεβασμό στον συνάνθρωπό μας για να πουλήσουμε τον ανθρώπινο πόνο στα site και το facebook.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο, κάποιοι που όσο και αν στο παρελθόν το σύστημα τους έχει ξεράσει, επιμένουν να θέλουν να ξαναγίνουν «δημοσιογράφοι» φέρνοντας αυτές τις νοοτροπίες. Η ματαιοδοξία των «συναδέλφων» που για 5 κλικ στο facebook -ούτε καν στο site τους- πουλάν τον ανθρώπινο πόνο μας υπενθυμίζει ότι δεν κάνουμε όλοι την ίδια δουλειά. Και θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε για να μην επιβληθούν οι «κακοί» και σε τοπικό επίπεδο.
Μόλις χθες όταν συνέβη ένα τραγικό περιστατικό στην περιοχή μας, τοπικό site βγήκε να δώσει στοιχεία του συμπολίτη μας που τραυματίστηκε θανάσιμα, πριν καν ενημερωθεί η οικογένειά του. Ακόμη δε χειρότερα, ο ίδιος «δημοσιογράφος» πήγε και στήθηκε έξω από το σπίτι του άτυχου συμπολίτη μας, περιμένοντας να καταγράψει τις αντιδράσεις των συγγενών του και στη συνέχεια να τις περιγράψει κάνοντας κατά την προσφιλή του συνήθεια “live” στο Facebook. Σε όποια κριτική κατά καιρούς του έχει ασκηθεί για αυτά που κάνει, όχι μόνο δεν ντρέπεται, αλλά καμαρώνει για τα “2.500 χιλιάδες views” που έχει ή γιατί όπως λέει τον βλέπουν οι γριούλες στο δρόμο και του λένε «κλαίγοντας» τι τρομερός δημοσιογράφος είναι (sic).
Οι επαγγελματίες του χώρου κάνουμε, ο καθένας όπως νομίζει και σύμφωνα με το αξιακό του σύστημα, τη δουλειά μας. Προσπαθούμε –οι περισσότεροι- να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας, τις αξίες μας, τον επαγγελματισμό μας και τα πιστεύω μας. Η δουλειά μας δεν είναι να εκμεταλλευόμαστε τον ανθρώπινο πόνο, ούτε να ξεπουλάμε αξίες και ανθρώπους για 5 κλικ στα social.
Και επειδή εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει κριτική και σε μας και να αναρωτηθεί για ποιον λόγο ασχολούμαστε με τη δουλειά του άλλου αφού ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει στο «μαγαζί» του, θεωρούμε ότι οφείλουμε να δημοσιοποιήσουμε την θέση μας, προκειμένου οι πολίτες –και οι επιχειρηματίες – να γνωρίζουν και να έχουν οι ίδιοι την ευθύνη των επιλογών τους στα πρόσωπα και τα μέσα που επιλέγουν να επιβραβεύσουν -ή όχι- για τις πρακτικές τους.