Τις διεθνής εξελίξεις ανέλυσε, ο συγγραφέας, δημοσιογράφος διεθνής αναλυτής, Γιώργος Καπόπουλος στην εκπομπή του Χρήστου Τσούτση ” στο ίδιο έργο θεατές”.
Αναφερόμενος στα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών και την ανάδειξη της ακροδεξιάς ανέφερε πως ήταν μία προαναγγελθείσα νίκη από την ημέρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ματαρέλα, μετά την πτώση της κυβέρνησης του Ντράγκι στην Βουλή, που την προκάλεσαν τα 5 αστέρια ο κυβερνητικός εταίρος μιας περίπου οικουμενικής Κυβέρνησης, οι δημοσκοπήσεις έδιναν πρωτιά στην Μελώνη.
Να σημειώσουμε ότι στις προηγούμενες εκλογές το κόμμα της δεν είχε ξεπεράσει Το 4%. Η Ιταλία δεν κάνει τώρα βήμα νομιμοποίησης της ακροδεξιάς καθώς το έχει κάνει πριν 30 χρόνια.
Το 1994 όταν σχηματίστηκε η πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, η Ιταλία ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που έβαλε δύο ακροδεξιά κόμματα στην κυβέρνηση. Μιλάμε για την λέγκα του βορρά και την εθνική συμμαχία του Φίνι, ο οποίος αυτό προσδιοριζόταν ως μετα-φασίστας.
Έτσι έγινε κανονικότητα δύο πολιτικά κόμματα από το 1994, διεκδικούσαν την κληρονομιά του φασισμού και του Μουσολίνι.
Στη συνέχεια αυτά τα δύο κόμματα μπήκαν σε διάφορους συνασπισμούς, το τελευταίο παράδειγμα είναι η πρώτη κυβέρνηση Κόντε πώς σχηματίστηκε το 2018, με εταίρους το κίνημα πέντε αστέρων, που παρότι λέει είτε πρόκειται για ένα μεγάλο ερωτηματικό ότι δεν εκπροσωπείται από όρους αριστερά ή δεξιά, οι ψηφοφόροι του προέρχονται από την ριζοσπαστική αριστερά και την ρατσιστή νεοφασιστική, λέγκα του βορρά, του Σαλβίνι.
Την Ιταλία εδώ και 50 χρόνια την κυβερνούσε η χριστιανοδημοκρατία, γιατί ήταν το ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα στη Δύση, ένα κόμμα που έφτανε 35% και εναλλαγή στην εξουσία από την χριστιανοδημοκρατία, έστω στους μετριοπαθείς κομμουνιστές δεν ήταν δυνατό να γίνει την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντιπαράθεσης ανατολής-δύσης.
Αναφερόμενος στην φτωχοποίηση που αναμένεται στην Ευρώπη λόγω και της ενεργειακής κρίσης, σχολιάζοντας την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, λέγοντας πως πρόκειται για ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Θα πάμε σε κλιμάκωση της σύγκρουσης;, οι Ρώσοι θα αντεπιτεθούν και θα συνεχίσουν τη σύγκρουση τους και πέρα των εδαφών που κατέχουν σήμερα πέρα των τεσσάρων επαρχιών που θα προσαρτηθούν στη Ρωσία;
Πάντως οι κινήσεις των δημοψηφισμάτων και ενσωμάτωση στη Ρωσία σημαίνει πως είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν διαπραγματεύσεις για συνολική διευθέτηση του πολέμου, είναι απαγορευτικό για την Ουκρανία και για τη δύση να δεχθεί ως τετελεσμένη την προσάρτηση αυτών των περιοχών στη Ρωσία και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να υπάρξει κάποια εκεχειρία κάποιο πάγωμα της σύγκρουσης, ωστόσο και αυτό το βλέπω δύσκολο.
Εάν η Δύση και η Ουκρανία δεν συνέχισουν να πλήττουν στόχους στις κατεχόμενες επαρχίες είναι σαν να έχουν αναγνωρίσει έμεσα την προσάρτηση τους στην Ρωσσία.