Μια όμορφη εξόρμηση, από εκείνες που θες να τις επαναλαμβάνεις συχνά , πραγματοποίησε χθες το Prevezatoday.
Προορισμός μας το γραφικότατο πετρόχτιστο χωριό του Συρράκου. Ο δρόμος έχει φτιαχτεί από παλιά κάνοντας πιο εύκολη τη διαδρομή και όσο και αν οι στροφές σε ζαλίζουν, σε ανταμείβουν με την υπέροχη θέα και το δείγμα αρχιτεκτονικής που έρχεσαι σε επαφή από την είσοδο κιόλας του χωριού.
Στο δρόμο κάνεις μια στάση στο σημείο όπου την δεκαετία του 50 29 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ήταν 22 Δεκεμβρίου 1958 στις επτά το πρωί, όταν ένα λεωφορείο των Κτελ Ιωαννίνων ξεκίνησε με προορισμό τους Χουλιαράδες. Ανάμεσα τους επιβαίνοντες ήταν οικογένειες, παιδιά και νέες γυναίκες, που πήγαιναν στα χωριά τους για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Σύμφωνα με πληροφορίες, τρία χιλιόμετρα από το Τσίμποβο, στη τοποθεσία «Κέδρος», Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο για να στρίψει σε μια επικίνδυνη στροφή και ζήτησε από τον 20χρονο εισπράκτορα να κατέβει για να του δώσει οδηγίες. Ο εισπράκτορας πήρε μερικές πέτρες για να τις τοποθετήσει στους πίσω τροχούς του λεωφορείου καθώς ο δρόμος ήταν ανηφορικός. Πριν προλάβει να τις τοποθετήσει, το λεωφορείο έγειρε προς τα πίσω. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα το λεωφορείο γλίστρησε στον γκρεμό και έκανε βουτιά από ύψος 300 μέτρων. Άρχισε να χτυπά πάνω στους βράχους και να διαλύεται. Ό,τι απέμεινε από τον σκελετό του λεωφορείου, κατέληξε στα νερά του ποταμού Άραχθου. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 28 νεκροί που σκοτώθηκαν ακαριαία και μια ακόμα κοπέλα που πέθανε την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο. Συνολικά μόνο πέντε άτομα κατάφεραν να σωθούν. Στο σημείο που έπεσε το λεωφορείο, δίπλα από το γκρεμό, έχει στηθεί ένα γλυπτό 4,50 μέτρων από ανοξείδωτο μέταλλο, το οποίο είναι τσαλακωμένο για να θυμίζει την κατάληξη του λεωφορείου. Αναστενάζεις, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και προχωράς.
Φτάσαμε στο Συρράκο. Η είσοδος του χωριού είναι ένα πετρόχτιστο μονοπάτι που απομονώνει τα αυτοκίνητα από τον κύριο οικισμό. Το Συρράκο σε εντυπωσιάζει από μακριά, αλλά όσο πλησιάζεις σε αφήνει άφωνο, καθώς διατηρεί ακέραιο το χαρακτήρα του και εκπέμπει αρχοντιά από κάθε πέτρα του. Πολλοί το θεωρούν το ομορφότερο χωριό της Ελλάδας και εμείς ήρθαμε απλά να το διαπιστώσουμε.
Το Συρράκο πήρε το όνομά του από τη βλάχικη λέξη seraco που σημαίνει φτωχός και άγονος. Πράγματι, αν προσέξει κανείς θα διαπιστώσει ότι όλα τα γύρω υψώματα είναι γυμνά και πετρώδη, απουσιάζει εντελώς το δάσος. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται σε κάποια πυρκαγιά αλλά στην υπερβόσκηση
Στο κάποτε πλούσιο βλαχοχώρι, αληθινό διαμάντι της λαϊκής ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής, γεννήθηκαν ο Φιλικός Ιωάννης Κωλέττης, που εξελέγη δύο φορές πρωθυπουργός της χώρας, ο ποιητής Γιώργος Ζαλοκώστας και ο “ποιητής του βουνού” Κώστας Κρυστάλλης. Κάνοντας μια βόλτα στα καλντερίμια του χωριού θα βρούμε εύκολα και το σπίτι του Κ. Κρυστάλλη, στο οποίο σήμερα στεγάζεται ένα μικρό λαογραφικό μουσείο.
Εκεί μας ξενάγησε και μας κατατόπισε δίνοντας μας απίστευτες πληροφορίες για το χωριό αλλά και τον Κρυστάλλη ο Συρρακιώτης Κώστας Γαλάνης. Απίστευτα ευγενικός και πρόσχαρος μας έλυσε πολλές από τις απορίες μας ταξιδεύοντας μας χρόνια πίσω, όπως θα δείτε και στο video που ακολουθεί.
{youtube}otgyTWcrsiA{/youtube}
Στην πλατεία βρίσκεται πλέον μόνο ένας πλάτανος. Ο άλλος πλάτανος-σύμβολο του χωριού που έστεκε αγέρωχος εδώ και χρόνια κόπηκε λόγω της ασθένειας των πλατάνων. Εκεί βρίσκεται και ο ναός του Αγ. Νικολάου, ενώ πολύ κοντά στην πλατεία θα βρούμε και τη θαυμάσια σκεπαστή πέτρινη βρύση της “Γκούρας” με τρία στόμια, τα οποία μας προσφέρουν όλο το χρόνο παγωμένο και καθαρό βουνίσιο νερό.
Επισκεφτήκαμε και ένα τριώροφο κτήριο, το οποίο χτίστηκε πριν 100 περίπου χρόνια και λειτούργησε αρχικά ως δημοτικό σχολείο αλλά τώρα πια που δεν υπάρχουν μαθητές έχει αναπαλαιωθεί και στεγάζει το ξενοδοχείο “Συρράκο”. Κάναμε μια στάση να πιούμε τον καφέ μας στο Cafe-bar “Η Αυλή”.
Επόμενη στάση μας στο συνεδριακό κέντρο του χωριό, όπου πραγματοποιούνταν μια έκθεση ζωγραφικής και ένας μαθητικός διαγωνισμός. Η κυρία Βέρα Ζιώγα- Χατζή μας μίλησε για την έκθεση της <<Οι ρίζες μας>> και μας ξενάγησε στο χώρο.
{youtube}qz93QJwYhDI{/youtube}
Το οδοιπορικό μας κάπου εδώ τελειώνει. Οι εντυπώσεις μας απίστευτες και μια επίσκεψη θα σας πείσει. Η παράδοση ξεδιπλώθηκε μπροστά μας και τα γραφικά μονοπάτια και η δροσιά μας ταξίδεψαν, μας ηρέμησαν και το αποχωριστήκαμε με μαύρη καρδιά.
Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό και τα συμπεράσματα δικά σας!