Γράφει ο Βασίλης Δάλαρος
Το δάσος αυτό είναι τεχνητό, δημιουργήθηκε από αναδάσωση περί τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η σύνθεσή του περιλαμβάνει κυρίως πεύκα (4-5 ειδών) και πολύ λίγα πλατύφυλλα. Το εμβαδόν του είναι 630 περίπου στρέμματα και το έτος 1979 κηρύχθηκε ως Αισθητικό. Από τότε μέχρι σήμερα διαχειρίζεται ως αισθητικό δάσος και ανήκει κατά κυριότητα στο Δημόσιο. Η διεύθυνση δασών Πρέβεζας από το έτος 1980 κυρίως και μετά κατασκεύασε αρκετά έργα υποδομής εντός αυτού όπως: διανοίξεις δασικών δρόμων, κατασκευή περιφράξεων, διάνοιξη δικτύου μονοπατιών, δημιουργία χώρων διημέρευσης, φυτεύσεις κυρίως κατά μήκος των δρόμων, κατασκευή τεχνικών έργων (σωληνωτών οχετών ή ρείθρων) κ.λπ.
Επειδή στα 55 χρόνια της ζωής του δάσους δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ καλλιεργητικές εργασίες και αφού διαπιστώθηκε η συσσώρευση μεγάλης ποσότητας βιομάζας εντός αυτού, είχα αποφασίσει τότε (2015), ως διευθυντής δασών πρέβεζας, την εκπόνηση μελέτης και την εκτέλεση καλλιεργητικών εργασιών, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν για δύο συνεχόμενα έτη και είχαν ως αποτέλεσμα τον καθαρισμό και τη βελτίωση της δομής δύο μεγάλων τμημάτων του δάσους συνολικού εμβαδού 230 στρεμμάτων.
Δυστυχώς οι εργασίες αυτές δεν συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια, ίσως λόγω έλλειψης πιστώσεων αλλά πιστεύω κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού. Αυτός βασικά ήταν και ο λόγος που με οδήγησε στην συνταξιοδότησή μου (2017).
Θεωρώ λοιπόν επιτακτική τη συνέχιση των εργασιών αυτών και στο υπόλοιπο τμήμα του δάσους αλλά συγχρόνως και την συμπληρωματική αναδάσωσή του (κυρίως με πλατύφυλλα και πυράντοχα είδη) για δυο λόγους: αφενός μεν την αύξηση της αντοχής του έναντι των πυρκαγιών και αφετέρου τη βελτίωση της αισθητικής του εικόνας.
Ο βασικός λόγος όμως που με οδήγησε σήμερα στην αναφορά μου στο συγκεκριμένο δάσος είναι άλλος και έχει να κάνει με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας των οχημάτων στους δασικούς δρόμους αυτού. Είναι ένα θέμα που παλιότερα το είχα θίξει αρκετές φορές χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Γνωρίζω, επειδή το είχα ψάξει τότε, ότι είναι μία αρκετά πολύπλοκη υπόθεση αλλά ταυτόχρονα και πολύ σοβαρή και πιστεύω ότι απαιτείται συνεργασία πολλών φορέων για την επίλυση, όπως η αντιπερειφέρεια Πρέβεζας, ο δήμος Πρέβεζας, η διεύθυνση δασών Πρέβεζας, η πολιτική προστασία, η τροχαία Πρέβεζας και άλλοι ίσως φορείς.
Τελειώνοντας μια κουβέντα μόνο θέλω να πω. Οι δασικοί δρόμοι, βάσει τεχνικών προδιαγραφών έχουν πλάτος μέχρι 5 μέτρα, μπορεί να σκεφτεί κάποιος τι θα συμβεί αν εκδηλωθεί (ο μη γένοιτο) μια πυρκαγιά στο δάσος αυτό και στον παραθαλάσσιο ή τους κάθετους δρόμους του είναι σταθμευμένα και από τις δύο πλευρές οχήματα; Πως θα προσεγγίσουν τα πυροσβεστικά οχήματα; Και τι πανικός θα προκληθεί στον κόσμο αν χρειαστεί να απομακρυνθούν με τα οχήματά τους από εκεί;
Πρότασή μου είναι:
Χρειάζεται να γίνουν τουλάχιστον τα ακόλουθα: μονοδρόμηση κάποιων δασικών δρόμων, σήμανση αυτών ειδικά ως προς την επιτρεπόμενη ταχύτητα των οχημάτων, διευθέτηση της κυκλοφορίας στις θέσεις διασταύρωσης των δασικών δρόμων με την εθνική οδό, απαγόρευση της στάθμευσης κατά μήκος των δασικών δρόμων (ειδικά και από τις δυο πλευρές αυτών) με παράλληλη δημιουργία νέων χώρων στάθμευσης οχημάτων, πεζοδρόμηση κατά μήκος των δασικών δρόμων και όποιες άλλες παρεμβάσεις προταθούν μετά από μια διεξοδική συζήτηση όλων των φορέων, που θα έχουν ως στόχο τόσο την προστασία των πολιτών όσο και του ίδιου του δάσους. Και το σημαντικότερο, ο έλεγχος στη συνέχεια από τις αρμόδιες αρχές της τήρησης όλων όσων αποφασιστούν και προβλεφθούν στη σχετική μελέτη.Επίσης κάτι που ξέχασα να πω είναι ότι το δάσος έχει χαρακτηριστεί ως αισθητικό και υπάρχει δημοσιευμένος στο ΦΕΚ κανονισμός λειτουργίας του, ο οποίος είναι δεσμευτικός και πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη κατά τη σύνταξη της μελέτης. Γιαυτό μίλησα για συνεργασία όλων των φορέων.