Είναι γεγονός ότι θα αδικούσαμε την τοπική μας κοινωνία, αν δεν αναγνωρίζαμε μια πρωτόγνωρη ωριμότητα με την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών, αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν αυτή την πρωτόγνωρη υγειονομική απειλή.
Ειδικά αν κάνουμε τη σύγκριση με ότι διαπιστώνουμε σε άλλες περιοχές, οι Πρεβεζάνοι πολίτες, σε μεγάλο βαθμό, συμπεριφερόμαστε με ψυχραιμία και υπευθυνότητα. Δεν είδαμε πχ στα σούπερ μάρκετ ή στα φαρμακεία τον χαμό που εκδηλώθηκε αλλού, ενώ οι μετακινήσεις, οι συναθροίσεις και οι κοινωνικές μας συναναστροφές περιορίστηκαν σημαντικά. Υπήρξαν βέβαια και κάποιες «παρασπονδίες», με συγκεντρώσεις στο Πυροβολικό, στην Κυανή Ακτή, στο Μονολίθι και αλλού, οι οποίες όμως σταδιακά περιορίζονταν…
Άλλωστε το ποσοστό της ανευθυνότητας (για να μη πω κάτι άλλο) στην κοινωνική συμπεριφορά, παραμένει πάντα ένα κρίσιμο μέγεθος, που είναι αδύνατον να εξαλειφτεί..
Όμως «ας μη βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος», καθώς αυτό το διάστημα διαπιστώσαμε ότι πολλοί συμπολίτες μας, πολύ έγκαιρα συνειδητοποίησαν το πρόβλημα, έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά τους, έκλεισαν τις επιχειρήσεις και τα γραφεία τους, άλλαξαν συνήθειες και όλα αυτά χωρίς γκρίνια και δεύτερη κουβέντα, πειθαρχώντας στα μέτρα και τους περιορισμούς..
Ποιος αλήθεια πίστευε πριν λίγο καιρό, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, θα μπορούσε αδιαμαρτύρητα να κάνει πράξη τις οδηγίες, να παγώσει όλες τις δραστηριότητες και να βάλλει σε δεύτερη μοίρα το όποιο οικονομικό κόστος που θα φανεί από την «επόμενη μέρα» της πανδημίας;
Αυτό ίσως να οφείλεται περισσότερο στο φόβο, μπροστά στον επερχόμενο κίνδυνο και όχι τόσο στην κοινωνική υπευθυνότητα, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει μπροστά στη διαπίστωση ότι συνειδητοποιήσαμε νωρίς το μέγεθος του κινδύνου και κάναμε πράξη το σύνθημα «Μένουμε Σπίτι», περιορίζοντας σημαντικά τη διασπορά του ιού.
Βέβαια τόσο εδώ , όσο και αλλού, υπήρξαν ανεύθυνοι και επιπόλαιοι , που αρνήθηκαν πεισματικά να υπακούσουν στις οδηγίες. Είναι αυτοί που υποχρέωσαν την Πολιτεία στην απαγόρευση της κυκλοφορίας, η οποία και σωστά επιβλήθηκε, αδιαφορώντας για το όποιο πολιτικό , κοινωνικό ή οικονομικό κόστος.
Άλλωστε, όπως έχω ξαναγράψει : «Οι επόμενοι δύο μήνες είναι τόσο κρίσιμοι, που θα τους θυμόμαστε για πάντα» και είναι κοινά αποδεκτό ότι μετά από αυτή την περιπέτεια, «τίποτε δε θα είναι όπως πριν».
Βέβαια, θα ισχυριστεί κάποιος ότι, παρά τα όσα κάναμε ως τοπική κοινωνία, δεν καταφέραμε να αποφύγουμε την εμφάνιση κρούσματος στην περιοχή και ήδη καταγράφηκε το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα. Το άσχημο είναι ότι αυτό ανήκει στο υγειονομικό προσωπικό του νοσοκομείου μας, γεγονός που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και αγανάκτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό όμως δυστυχώς έγινε και δεν αλλάζει και το μόνο που ευχόμαστε είναι, η διασπορά του φονικού ιού να είναι περιορισμένη και να μη επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου μας.
Αγαπητοί συμπολίτες , όπως όλοι οι ειδικοί τονίζουν, από σήμερα μπαίνουμε στην πιο κρίσιμη φάση και ετοιμαζόμαστε για ένα δύσκολο πόλεμο, χωρίς να γνωρίζουμε ούτε τη διάρκειά και το κυριότερο χωρίς να διαθέτουμε- για να είμαστε ειλικρινείς- όλα τα αναγκαία «πολεμοφόδια».
Το πιο σημαντικό μας όπλο είναι να αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις και να συνεχίζουμε να «Μένουμε Σπίτι»..
Το παρήγορο και συνάμα ενθαρρυντικό είναι ότι σ’ αυτή τη δύσκολη μάχη, έχουμε για στρατηγό έναν εξαίρετο επιστήμονα και σπουδαίο άνθρωπο. Είναι ο καθηγητής Παθολογίας-Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σωτήρης Τσιόδρας, για τον οποίο η Γαλλική εφημερίδα Le Figaro, στο χθεσινό της άρθρο έγραψε χαρακτηριστικά :
«Σήμερα, οι Έλληνες γνωρίζουν ότι χάρη σε αυτόν τον καθηγητή, έχουν αποφύγει να συνομιλήσουν με το θάνατο. Η επιστημονική κοινότητα καθώς και η κοινή γνώμη επιβεβαιώνουν ότι θα σημαδέψει ανεξίτηλα την Ιστορία της χώρας».