Στο σχόλιο της προηγούμενης εβδομάδας, ασχολήθηκα με την «επόμενη μέρα” της πανδημίας, επιχειρώντας να προσεγγίσω, σε αδρές γραμμές, τις επιπτώσεις αυτής της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης, στον οικονομικό τομέα.
Σήμερα θα αναφερθώ στα μεγάλα προβλήματα που έχουν προκύψει στο χώρο της εκπαίδευσης και αφορούν μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς και θα σταθώ ιδιαίτερα στο θέμα των Πανελλαδικών εξετάσεων..
Είναι γεγονός, ότι μετά και τη νέα παράταση της απαγόρευσης στις μετακινήσεις μέχρι τα τέλη Απριλίου, όλοι οι φορείς της εκπαίδευσης έχουν «υποψιαστεί», ότι πολύ δύσκολα σχολεία και πανεπιστήμια θα ανοίξουν αμέσως μετά τις διακοπές του Πάσχα. Το πιθανότερο είναι, αυτό να συμβεί στα μέσα Μαΐου, με την προϋπόθεση βέβαια ότι συνεχίζουμε ως χώρα στο «καλό σενάριο»…
Θα έχουμε δηλαδή μία απουσία των μαθητών από τις σχολικές αίθουσες για περισσότερο από δύο μήνες, σε ορισμένα δε σχολεία που έκλεισαν με τα πρώτα κρούσματα στη χώρα, θα πλησιάζουν τους τρεις!!! Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και με παράταση της σχολικής χρονιάς όλον τον Ιούνιο, τα κενά πολύ δύσκολα θα αναπληρωθούν.
Το Υπουργείο Παιδείας έχει λοιπόν να διαχειριστεί από τη μια το πρόβλημα, ότι εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, κάθε βαθμίδας, στερούνται σημαντικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας και γνώσης, από την άλλη να δώσει λύση στη δικαιολογημένη αγωνία και το άγχος 100.000 περίπου υποψηφίων για τα ΑΕΙ, οι οποίοι ήδη καταθέτουν αιτήσεις για την συμμετοχή τους στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Για το μεν πρώτο πρόβλημα η αρμόδια Υπουργός κ.Κεραμέως, διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να χαθεί η σχολική χρονιά, αφήνοντας να διαρρεύσουν και διάφορα σενάρια τα οποία επεξεργάζονται, μερικά εκ των οποίων έχουν εφαρμοστεί με σχετική επιτυχία και στο παρελθόν: Παράταση σχολικού έτους, αναπλήρωση της ύλης με μαθήματα στις αργίες (ακόμη και τα Σάββατα), μείωση της διδακτικής ώρας, περικοπές περιπάτων, εκδρομών και εντατικοποίηση μαθημάτων.
Για το δεύτερο όμως ζήτημα, αυτό των Πανελλαδικών εξετάσεων, που είναι και το πιο σύνθετο, τα χρονικά περιθώρια πιέζουν ασφυκτικά..
Στόχος όλων είναι, αυτές να γίνουν «όσο πιο κοντά στην καθιερωμένη ημερομηνία» και να αποφευχθεί το σενάριο του Σεπτεμβρίου, όμως αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από το πότε θα κριθεί ασφαλές να ανοίξουν τα σχολεία.
Αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω , από τις επαφές που έχω με πρώην μαθητές μου, με γονείς αλλά και συναδέλφους καθηγητές είναι, ότι κανείς δε θέλει ούτε καν να σκεφτεί το ενδεχόμενο οι εξετάσεις να γίνουν τέλος του Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου, καθώς το ψυχολογικό και οικονομικό κόστος θα είναι τεράστιο.
Παράλληλα οι ίδιοι ζητούν από το Υπουργείο Παιδείας, εντός των επόμενων ημερών, να καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις όπως:
1.Παράταση του σχολικού έτους μέχρι τα τέλη Ιουνίου.
- Δραστική μείωση της εξεταστέας ύλης για τους υποψήφιους.
- Μετάθεση των Πανελλαδικών Εξετάσεων για τις αρχές Ιουλίου.
Είναι νομίζω επιβεβλημένη η άρση όλων των εκκρεμοτήτων, καθώς αναγνωρίζεται ότι οι μαθητές που είναι υποψήφιοι, έχουν μια ξεχωριστή ψυχολογία με ένα ιδιαίτερο «φορτίο», για το ρόλο και τη σημασία των εξετάσεων και είναι λογικό να ζητούν από την πολιτεία, σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ώστε με ηρεμία να ολοκληρώσουν τη μελέτη και την προετοιμασία τους.
## ΥΓ. Διαβάζω με ιδιαίτερη ικανοποίηση, ότι ξεκίνησαν, παρά τα όποια τα προβλήματα, και λειτουργούν καθημερινά χιλιάδες ψηφιακές τάξεις, αλλά και η ασύγχρονη εκπαίδευση από τις πλατφόρμες του υπουργείου, όπως επίσης και η εκπαιδευτική τηλεόραση για μαθητές Δημοτικού..Θεωρώ όλες αυτές τις πρωτοβουλίες ιδιαίτερα θετικές, που επιβεβαιώνουν τη φιλοσοφική ρήση: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»…