Τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ανέλυσε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 ο δημοσιογράφος του slpress.gr Θοδωρής Ράκκας.
Όπως ανέφερε οι διεκδικήσεις της Τουρκίας που εκδηλώνονται πλέον με έναν απροκάλυπτο τρόπο, είναι ένας συνδυασμός αρκετών παραγόντων.
Η στρατηγική της Τουρκίας έναντι του Ελληνισμού είναι σταθερή από το 1974 και μετά, από την εισβολή στην Κύπρο, την απαρχή παραβιάσεων και αμφισβητήσεων του Status quo στο Αιγαίο, το casus belli, το επεισόδιο στα Ίμια.
Η Τουρκία γενικότερα διακατέχεται από ένα σύνδρομο περικύκλωσης και στα ανατολικά με τους Κούρδους, αλλά και στα δυτικά νιώθει ότι ασφυκτιά από την Ελληνική παρουσία στο Αιγαίο.
Για τους Τούρκους είναι πρωτοφανές ότι οι ελληνικές νησίδες απέχουν μόλις λίγα μίλια από τα τουρκικά παράλια και επίσης μέσα σε όλο αυτό το μείγμα στρατηγικής το ενεργειακό έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ωστόσο και ένα ακόμα δεν υφίστατο οι Τούρκοι θα έβρισκαν μία αφορμή για να κυριαρχούν στις θάλασσες, ας μην ξεχνάμε ότι ο αγώνας για την θαλάσσια κυριαρχία έχει ξεκινήσει από τις απαρχές της καταγεγραμμένης ιστορίας.
Σίγουρα όμως πλέον υδρογονάνθρακες όχι μόνο λόγω των άμεσων Οικονομικών οφελών των οποίων προσθέτουν σε ένα κράτος, λόγω και του κρίσιμου παράγοντα της ασφάλειας, καθώς τα ενεργειακά κοιτάσματα της νοτιοανατολικής Μεσογείου δεν θα είναι μόνο ένα οικονομικό eldorado για όποιον τα διαχειρίζεται, αλλά θα είναι πάρα πολύ σημαντικά, για την απεξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ηπείρου από το φυσικό αέριο για την ενεργειακή της ασφάλεια.
Άρα όποιος έχει πρόσβαση ή έστω έλεγχο στην διακομιδή ενεργειακών πόρων από την Ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη, κατά κάποιο τρόπο θα μπορεί να ασκεί και Πολιτική πίεση στους Ευρωπαίους όπως για παράδειγμα κάνουν οι Ρώσσοι.