Γράφει ο Κώστας Μαζιώτης
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σούγκα
Το Σαββατοκύριακο 3-4 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε το, εδώ και χρόνια καθιερωμένο, ροκ φεστιβάλ της πόλης μας, Pre/Post. Πλέον απλωμένο σε δυο μέρες. Το λάιν απ του φεστιβάλ απαρτίζεται από ελληνικές στόουνερ/αλτέρνατιβ ροκ μπάντες και, για πρώτη φορά, μια από το εξωτερικό-γερμανική συγκεκριμένα. Επίσης, πρώτη φορά συμμετέχει χιπ-χοπ καλλιτέχνης. Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή!
Την πρώτη μέρα, πρώτοι βγήκαν οι The Crashes. Ένα σκληρό ροκ’ν’ρολ τρίο με μπλουζ αναφορές, τόσο βρώμικο, όσο πρέπει! Πέρυσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP και ανυπομονούσα να τους δω στη σκηνή. Όμως, εξωγενείς, απαράδεκτοι παράγοντες, εξανάγκασαν τους διοργανωτές να ανεβάσουν εσπευσμένα τη μπάντα στη σκηνή, προκειμένου να ολοκληρωθεί η πρώτη μέρα του φεστιβάλ νωρίτερα! Κρίμα.. Ζητώ συγγνώμη από τα παιδιά των The Crashes. Ελπίζω να τους πετύχω, σύντομα ή-γιατί όχι-να τους ξανακαλέσουν στο Pre/Post ώστε να παίξουν υπό πιο ομαλές συνθήκες!
Δεύτεροι ανέβηκαν οι Solar Monkeys. Μου έφεραν στο νου μπάντες αμερικάνικες, της δεκαετίας του ’90, όπως οι Soundgarden, κάτι που γράφω για καλό! Άλλωστε στη μουσική δεν υπάρχει παρθενογένεση (γενικά στην τέχνη αλλά ας μην το ανοίξουμε..). Σπουδαία μπάντα οι Solar Monkeys. Καλοκουρδισμένοι και, όπως φάνηκε, με άπειρες πρόβες!
Λίγο μετά και, ενώ είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει, ήρθε η σειρά των Godsleep. Στόουνερ ροκ με γυναικεία φωνή, κάτι, όχι, συνηθισμένο! Ήδη έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ και πλέον φαίνεται να είναι, ιδιαίτερα, μεστωμένοι: το μπάσο και τα ντραμς ( η ρυθμ σέξιον) δεμένα σαν γρανίτης. Ο δε κιθαρίστας ήταν ότι έπρεπε: η κιθάρα του «ξέρναγε» μπασαρισμένα ριφ που συνέπαιρναν. Η τραγουδίστρια παρουσιάστηκε ορεξάτη, σε ότι αφορά τη σκηνική παρουσία και σε πολύ καλή κατάσταση ερμηνευτικά. Ειλικρινά με κέρδισε η μπάντα!
Λίγο πριν τις 11:00 μμ. ανέβηκαν και οι 1000 Mods. Το συγκρότημα από το Χιλιομόδι Κορινθίας έχει κάνει πολλά «χιλιόμετρα» στη σκηνή. Πάνε πια οι εποχές που λέγαμε «καλό για ελληνικό». Αυτό ισχύει για το σύνολο της Ελληνικής Σκηνής. Οι 1000 Mods ήταν καταιγιστικοί! Έχοντας στο ενεργητικό τους εμφανίσεις στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και μια μακροσκελή περιοδεία σε Μεξικό, Καναδά και ΗΠΑ, διαθέτουν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση να παρουσιάσουν τα τραγούδια τους, με την καλύτερη, δυνατή, επίδοση. Μερίδα του κοινού τους αποθέωσε-ακόμα και μένα με έσπρωξε ο ενθουσιασμός στις πρώτες σειρές, κάτι που είχα να κάνω πολλά χρόνια!..
Τη δεύτερη μέρα, δυστυχώς, η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη, ούτε η αρμόζουσα. Είναι κρίμα γιατί, τόσο το αντίτιμο για το διήμερο ήταν σε συμφέρουσα τιμή, τόσο οι μουσικοί που έπαιξαν, στέκονται σε υψηλό επίπεδο!
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Bonzai από τη Θεσσαλονίκη. Τους συμπάθησα ιδιαίτερα, μιας και με κέρδισε το δεμένο παίξιμο και απέριττο στήσιμο των τραγουδιών τους, χωρίς φλυαρίες και ανούσια «στολίδια». Θέλω κάποια στιγμή να τους ξαναδώ!
Το ίδιο ισχύει και για τους Pissed-off Kid! Αυτή τη φορά το μουσικό στυλ ήταν ένα ..περίεργο και ταυτόχρονα θελκτικό κράμα πανκ, μπλουζ και ίντι μουσικών. Ο μπασίστας και ο ντράμερ έστησαν ένα στιβαρό ρυθμικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο ο κιθαρίστας και ερμηνευτής πάτησε και έδωσε ένα απίστευτο σόου! Όταν με ρώτησε ο Νίκος Τόλης, του είπα «τούτοι οι τύποι κάνουν σκόνη τους The Black Keys!». Υπερβολή; Ίσως. Δείχνει, όμως, το πόσο ενθουσιάστηκα!
Σειρά είχε να εμφανιστεί ο Sadomas. Πρόκειται για Πρεβεζάνο χιπ-χοπ καλλιτέχνη που, από ότι κατάλαβα, ψάχνοντας, έχει σημαντικό αντίκτυπο στην Ελληνική Άντεργκρουντ Ραπ Σκηνή. Παρά ότι δεν ακούω ιδιαίτερο το συγκεκριμένο είδος, πρέπει να παραδεχτώ πως το πρόγραμμα του Sadomas ήταν ό,τι έπρεπε: παραγωγές εμπνευσμένες ακόμα και από κλασική μουσική (Erik Satie), αποτελούν τη βάση να τα «χώσει» το παλικάρι, όπως πρέπει, δηλαδή με σοβαρότητα και σεβασμό, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και βέβαια το κοινό που τον παρακολουθεί!
Μια μπάντα που αρκετοί περιμέναμε ήταν οι Γερμανοί Kalamata από το Χίλντεσχαϊμ, κοντά στο Αννόβερο. Ένα ιντρουμένταλ «πάουερ τρίο» που ήταν, με μια λέξη «Απίστευτο». Ανακατεύουν πάμπολλα μουσικά είδη, όμως, το τελικό αποτέλεσμα είναι συμπαγές και μοναδικό. Φοβερή μπάντα! Όποιος ενδιαφέρεται, να τους ψάξει, όπως και όλες τις μπάντες και καλλιτέχνες του διημέρου.
Η αυλαία στο φεστιβάλ έπεσε με τους Bad Movies από τη Θεσσαλονίκη, επίσης. Ολντ σκουλ πανκ ροκ με ελληνικό στίχο, κοινωνικά προβληματισμένο. Μου άρεσαν πάρα πολύ (νομίζω σε όλους άρεσαν, κρίνοντας από τις αντιδράσεις). Οφείλω, όμως, να ομολογήσω πως στο σετ τους είχα κάτσει πίσω, σε καρέκλα, μιας και τα χρόνια, ενίοτε, βαρύνουν τη μέση…
Γενικά το φεστιβάλ ικανοποίησε με την επιλογή των μουσικών και την οργάνωση που το χαρακτήρισε. Ο χώρος που επελέγη, προσωπικά, μου φαίνεται ταιριαστός για ροκ φεστιβάλ. Κάποιοι διατύπωσαν αντιρρήσεις, με την αιτιολογία πως η τοποθεσία είναι απομακρυσμένη. Θα διαφωνήσω αλλά όφειλα να καταγράψω την άποψη αυτή.
Κλείνοντας θα ήθελα να δηλώσω πως με προβλημάτισε το ότι δεν υποστηρίχθηκε το φεστιβάλ. Φέρνει κορυφαία σχήματα της Ελληνικής Σκηνής και οι ντόπιοι «ροκάδες», μοιάζουν να μη συγκινούνται. Σημεία των καιρών ίσως…
Όπως και να ’χει ανανεώνουμε το ραντεβού για του χρόνου!