Γράφει ο Κώστας Μαζιώτης
Την Παρασκευή 6 Ιουλίου, όπως, σίγουρα, όλοι θα γνωρίζουν, το Preveza Jazz Festival προσέφερε στο μουσικόφιλο κοινό της πόλης μας μια μοναδική συναυλία, μια μοναδική βραδιά! Το αμερικάνικο Soul συγκρότημα των Monophonics, για, σχεδόν, δύο ώρες μας παρουσίασε απλόχερα τις πολύχρωμες και ζεστές μουσικές του: δικά τους τραγούδια, που άνετα φαντάζεσαι ότι πρόκειται για χαμένα στο χρόνο και ξεθαμμένα «μαύρα» διαμαντάκια και παλιά classics που ο μη ασκημένος ακροατής μπερδεύει για αυθεντικές, καινούργιες συνθέσεις.
Η μπάντα, με μία λέξη, ήταν άψογη! Καλοκουρδισμένη, σφιχτά δεμένη, έπαιζε, όπως, θεωρώ, πρέπει να παίζει μια soul μπάντα: με στακάτο ρυθμό και ερμηνευτικά τόσο, όσο! Το ίδιο-να μου επιτραπεί μια παρένθεση-ισχύει και για τους θαυμάσιους Afrosugar. Άνοιξαν ιδανικά την βραδιά με τις funk-jazz πινελιές τους. Η δε άποψή τους για το κλασσικό και αγαπημένο «Summertime» των George και Ira Gershwin ήταν ευρηματική, ουσιαστική και γι’ αυτό μοναδική! Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε.
Επιστρέφοντας στους Monophonics, δε γίνεται να μη σταθεί κανείς στον μπροστάρη τους, Kelly Finnigan. Είτε όρθιος, είτε καθιστός στα πλήκτρα του, ήταν αεικίνητος! Η αφόρητη ζέστη και υγρασία, ήταν φανερό ότι ποσώς τον πτοούσε. Χωρίς να έχουμε δει ζωντανά τους μαύρους θρύλους του παρελθόντος, παρά μόνο σε βίντεο από παλιά φιλμ, είχες την εντύπωση, ότι έβλεπες έναν Otis Redding ή Al Green, όπως, πολύ εύστοχα, παρατήρησαν αγαπημένοι φίλοι σαν το Σπύρο και τη Ναταλία!
Το γκρουπ έπαιξε, αν δεν κάνω λάθος, όλες τις επιτυχίες του. Έτσι, μαντεύω, πως κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Στα έξτρα, μια ευρηματική διασκευή στο «Southern Man» του κύριου, όπως ο Finnigan τον αποκάλεσε, Neil Young και δύο τραγούδια που θα περιλαμβάνονται στο επερχόμενο νέο άλμπουμ.
Κλείνοντας, αξίζουν πολλά μπράβο στο Preveza Jazz Festival για την τόσο σημαντική πρωτοβουλία. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που φέρνει στην πόλη μας ένα αξιόλογο σχήμα/καλλιτέχνη για ζωντανή εμφάνιση. Ευχόμαστε όλοι να συνεχίσει!