Ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας, διεθνολόγος Άκης Καρατράντος μίλησε στον Prisma 91,6 για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία κάνοντας τις δικές του εκτιμήσεις.
“Το να μιλήσουμε για αποκλιμάκωση σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι το κυρίαρχο σενάριο, θα έλεγα ότι αυτό το οποίο μπορούμε σίγουρα να διαγνώσουμε είναι ότι αρχίζει μία σταδιακή υπαναχώρηση στις θέσεις και όρους που έχει εκφράσει η Ρωσία για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και αυτό είναι ένα κάποιο βήμα, ωστόσο ακόμα δεν είναι σημαντικό.
Από τη στιγμή που απαιτείς να αλλάξει μία πρόβλεψη στο Σύνταγμα της χώρας που αμύνεται καταλαβαίνω πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αυτό έχει μία σειρά από δεδομένα που επηρεάζουν τη σκληρή Εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας.
Το ότι όμως έχουμε μετακινηθεί από το ανατροπή της κυβέρνησης, αποπομπή του προέδρου Ζελένσκι και τον ορισμό μιας φιλορωσσικής Κυβέρνησης,αφήνουν αυτό το κομμάτι και να πηγαίνουν στο θέμα του συντάγματος είναι ένα βήμα, όπως ένα βήμα είναι και η διαφαινόμενη χωρική τοποθέτηση, του χώρου ενδιαφέροντος της Ρωσίας, μπορεί να ακούγεται κάπως περιφραστικο όμως ακόμα δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα στις περιοχές που συνδέουν την προσαρτημένη Κριμαία, με τις αυτονομημένες περιοχές του Ντομπάς, Λουκάνσκ και Ντονέσκ, καθώς αυτοί οι όροι δείχνουν μία υποχώρηση από την αρχική τοποθέτηση και ενδεχομένως θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία βάση συζήτησης με την Ουκρανία, αλλά δίνει την κατεύθυνση και ο πρόεδρος Ζελένσκι όποιος λέει πως είναι έτοιμος να συζητήσει αλλά όχι να παραδοθεί, γνωρίζοντας πολύ καλά πως την διπλωματία ο συμβιβασμός βρίσκεται κάπου στη μέση.
Αυτή τη στιγμή το κόστος που θα πληρώσει η Ουκρανία σε υποδομές και στην παραγωγική της ικανότητα είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά μία από τις πολύ δύσκολες σελίδες στην επόμενη μέρα της Ουκρανίας.”
Στο ερώτημα εάν ο Πρόεδρος Πούτιν έχει εκμεταλλευτεί το έλλειμμα του ΝΑΤΟ και το γεγονός πως δεν θα έμπαινε σε μία στρατιωτική εμπλοκή, είπε πως υπάρχουν δύο δεδομένα, καθώς ο Πρόεδρος Πούτιν δεν είναι ένας ηγέτης πού αντλεί την ουσιαστική του νομιμοποίηση μέσα από παραδοσιακούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.
“Επί της ουσίας ο Πούτιν έχει ένα πολύ συγκεντρωτικό καθεστώς το οποίο κάθε μέρα γίνεται και πιο συγκεντρωτικό, δεν υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση πού να τον απειλεί σε ενδεχόμενες μελλοντικές εκλογικές διαδικασίες, άρα δεν υπάρχει η ανάγκη λογοδοσίας για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι αποφάσεις τους Ρώσους πολίτες πού είναι οι άμεσα θιγόμενοι ως αποτέλεσμα των κυρώσεων.
Επίσης εκτός κυρώσεων παραμένει ο ενεργειακός τομέας και με αυτό τον τρόπο ισοσταθμίζει τις κυρώσεις, δεύτερον υπάρχουν κάποια αποθέματα τα οποία φαίνεται πως τα δίνει προς την ουσιαστική νομιμοποίηση πού είναι η λεγόμενοι ολιγάρχες, δηλαδή μία κάστα ανθρώπων που είναι ουσιαστικά και στήριξη του και εκεί φαίνεται ότι υπάρχουν τα πρώτα ρήγματα.
Βραχυπρόθεσμα φαίνεται ότι δεν τον απασχολούν οι επιπτώσεις των κυρώσεων στον πολίτη ώστε να κλονιστεί το εσωτερικό μέτωπο. Σίγουρα δεν θα ήθελε να δει μία πτώση, για αυτό και υπάρχουν διάφορα σενάρια, μας θυμίζουν κάτι και από την δική μας στιγμή του ολέθριου δημοψηφίσματος το 2015, για κρατικοποιήσεις εταιρειών, να πάρει τον έλεγχο για να μπορέσει να αποφύγει μία χρεοκοπία.
Επίσης για να βάλουμε την κυνική ή την ρεαλιστική διάσταση θεωρεί πως επειδή υπάρχει ένας αντίκτυπος μέχρι να βρεθεί κάποια λύση εάν βρέθηκε στις οικονομίες της λύσεις, στην άνοδο των ενεργειακών τιμών και των τιμών καμπυλών ενδεχομένως θεωρεί πώς αυτός πληρώνει ένα δυσβάσταχτο κόστος, όμως επειδή υπάρχει και ένας πληθωρισμός σε χώρες της Δύσης οι πολίτες συνεχίζουν και εκφράζουν την δυσαρέσκειας τους, ενδεχομένως αυτό να μπορούσε να μετριαστεί σε βάθος χρόνου.
Προφανώς και γνώριζε και ήταν ένας από τους λίγους παράγοντες που είχε υπολογίσει σωστά, ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση δεν θα εμπλακεί σε πολεμική αντιπαράθεση για την Ουκρανία, από την στιγμή που δεν ήταν μέλος του ΝΑΤΟ, έτσι λοιπόν δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει το σύστημα συλλογικής ασφαλείας, προφανώς επίσης γνώριζε πως μία άλλη δικλείδα που θα μπορούσε να υπάρξει για στρατιωτική παρέμβαση, δηλαδή ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών που έχει αντίστοιχο πλαίσιο για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων όταν μία χώρα παραβιάζει την διεθνή Ειρήνη, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί γιατί αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται στο συμβούλιο ασφαλείας που η Ρωσία έχει θέσει μόνιμο μέλους στην ειδική ομάδα ΒΕΤΟ και μπορεί να μπλοκάρει το οποιοδήποτε ψήφισμα.
Ο Πούτιν όλα αυτά τα γνώριζε και έκανε την εισβολή σε όλο αυτό το πλαίσιο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ προσπαθούν να αποφύγουν με κάθε τρόπο το ενδεχόμενο να προκαλέσουν μία γενικευμένη αντιπαράθεση, όμως από την άλλη υπάρχει μία προετοιμασία, μία υψηλή συγκέντρωση στρατιωτικών Δυνάμεων πέριξ της ευρύτερης περιοχής της μαύρης θάλασσας και προς την Πολωνία, την ανάπτυξη ταχέων Δυνάμεων προς την Πολωνία, δεν σημαίνει πως το σενάριο είναι εκτός υπολογισμού.
Βέβαια καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν δύο κόκκινες γραμμές τις οποίες εάν περάσει η Ρωσία τότε τα σενάρια θα ήταν ανοικτά, η πρώτη κόκκινη γραμμή είναι να επιτεθεί σε κάποια άλλη χώρα και δη σε μία χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ, εκεί είναι ξεκάθαρο από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τον πιο επίσημο τρόπο από τον πρόεδρο Μπάϊντεν ότι θα χρησιμοποιηθούν οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Η δεύτερη κόκκινη γραμμή είναι η απειλή που επισείει πότε άμεσα πότε έμμεσα για χρήση πυρηνικών όπλων, καθώς ακόμα και χρήση πυρηνικών στην Ουκρανία θα αλλάξει τα δεδομένα, όσο η Ρωσία μένει στην Ουκρανία και συνεχίζει αυτούς τους μαζικούς βομβαρδισμούς κι αν δούμε ενδεχομένως, εάν δεν βρεθεί κάποιο Πλαίσιο να σταματήσουν με την παραθέσεις, μαζική εμπλοκή και της ρωσικής αεροπορίας που θα κλιμακώσει τους βομβαρδισμούς και τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υποδομές, τότε μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα.