Ο οικονομολόγος τουρισμού, καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μιχάλης Διακομιχάλης μίλησε στον Prisma 91, 6 αναφερόμενος στην τουριστική ανάπτυξη της χώρας και της ευρύτερης περιοχής.
Αρχικά ανέφερε η ορολογία να αποκαλεί κάποιος τον τουρισμό, τομέα ή κλάδο είναι λανθασμένη και αυτό αποδεικνύεται γιατί δεν υπάρχει σε καμία κατάσταση της στατιστικής αρχής, ως κλάδος παραγωγής.
“Ο τουρισμός δεν είναι κλάδος αλλά βαριά βιομηχανία η οποία στηρίζεται σε πολλούς κλάδους και αυτό είναι αντιληπτό από όλο τον κόσμο.
Δηλαδή έχουμε την μεταφορά που είναι απαραίτητη, την διαμονή και από εκεί και πέρα οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να κάνει κάποιος τουρίστας.
Ο τουρισμός είναι μία παράλληλη οικονομία που τρέχει δίπλα στην οικονομία των μόνιμων κατοίκων, μπορείτε να φανταστείτε ότι είμαστε 11 εκατομμύρια στην Ελλάδα και στην διάρκεια όλου του έτους δεχόμαστε άλλα 30 εκατομμύρια, είναι σαν να μεγαλώνουν σαν οικονομία σαν παραγωγή και κατανάλωση.”
Ωστόσο κάποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν γιατί το κριτήριο είναι το στοιχείο που σηματοδοτούσε την επιτυχία ή την εξέλιξη του τουρισμού, ήταν οι εξαγγελίες κάθε φορά του υπεύθυνου υπουργού για τον τουρισμό, για το πόσο παραπάνω αφίξεις ερχόταν κάθε σεζόν.
Δηλαδή κάναμε μία σκυταλοδρομία ατελείωτη αφίξεων, χωρίς να μας λέει κανένας και πετύχαμε στο τέλος.
Ο τουρισμός είναι πολύ καλός είναι θετικός, τον έχουμε αφήσει λίγο στον αυτόματο πιλότο, καθώς είναι αδιανόητο για μία χώρα σαν την Ελλάδα να μην έχει λειτουργήσει τον δορυφόρο λογαριασμού τουρισμού εδώ και δεκαετίες.
Είναι ο παράλληλος λογαριασμός των εθνικών λογαριασμών για την οικονομία συνολικά, ο οποίος παρακολουθεί στην οικονομία που δημιουργείται λόγω του τουρισμού.
Ενώ έχουμε αφίξεις που δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσα χρήματα δαπανώνται, ποια είναι η τουριστική δαπάνη, η κατανάλωση των τουριστών, τι χρήματα αφήνει ο τουρισμός και πως από όλα αυτά τα χρήματα μένουν στη χώρα και πως αναγκαζόμαστε να επιστρέψουμε στο εξωτερικό με τη μορφή εισαγωγών.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι μεταφορές των τουριστών γίνεται από ξένες εταιρείες, έρχονται δηλαδή αυτοί τουρίστες, όμως εμείς χρήματα επιστρέφουμε γιατί οι εταιρείες αυτές είναι ξένες, το ίδιο συμβαίνει και με ότι καταναλώνει ο κάθε τουρίστας.
Άρα καμαρώνουμε που ήρθε ένας παραπάνω τουρίστας, αν αυτός όμως ο παραπάνω τουρίστας, έρθει με μια ξένη αεροπορική εταιρεία, μείνει σε ένα ξενοδοχείο all inclusive εάν εξυπηρετείται από θέμα προσωπικού από αλλοδαπούς μη δηλωμένους εργαζόμενους όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις τελικά τι μένει στη χώρα;
Το σίγουρο που μένει είναι το πρόβλημα που έχουμε το καλοκαίρι με το νερό, το πρόβλημα των απορριμμάτων, το πρόβλημα με το ηλεκτρικό ρεύμα σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας καθώς και σε άλλα προβλήματα που αφορούν τον υπερτουρισμό, ο οποίος δεν είναι σωστά αξιοποιημένο για να μας δώσει το μέγιστο αποτέλεσμα.
Η ερώτησή μου είναι απλή ποιος αριθμός τουριστών θα μας ικανοποιήσει και θα μας δώσει στην μεγαλύτερη συνεισφορά στην Εθνική οικονομία και για αυτό θα μπορούσε να υπάρξει μία σχετική προσέγγιση.
Γιατί αν πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι με 30 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο, έπρεπε το ίδιο αποτέλεσμα να επιδιώξουμε και με 15 και 20 εκατομμύρια τουριστών, μειώνοντας την ποσότητα και αυξάνοντας την κατανάλωση.
Αν δεν αυξήσουμε την ποιότητα του τουρισμού, φοβάμαι ότι θα μπούμε σε ένα κύκλο τουριστικού κραχ, δεν θα μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τον τουρίστα, ο δυσαρεστημένος τουρίστας ζητά να πληρώνει πολύ λιγότερα συνέχεια, θα μπούμε σε ένα φαύλο κύκλο αναζητάμε ολοένα και περισσότερο τουρίστες, αυτοί θα πληρώνουν ολοένα και λιγότερο και τα προβλήματα αυξάνονται.
