Γράφει ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Πάνης
Είναι αλήθεια πως πολλοί από εμάς που αυτοπροσδιοριζόμαστε αριστεροί ζούμε τελευταία εκτός από τη μοναξιά που χαρακτηρίζει το χώρο και προκύπτει κατά κύριο λόγο από τη “μοναδικότητα” της αλήθειας, μέσα σε μια άλλη ιδιότυπη μοναξιά που πηγάζει κυρίως από το ότι αντιλαμβανόμαστε πως θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξανασηκώσει η αριστερά κεφάλι.
Δεν είναι δυστυχώς προνόμιο μόνο του δικού μας χώρου όμως. Φαίνεται ξεκάθαρα κυρίως ενόψει των βουλευτικών εκλογών ότι ο προεκλογικός αγώνας των τριών κομμάτων που φαίνεται ότι θα επιλέξουν οι πολλοί γίνεται κατά μόνας. Κάθε υποψήφιος βουλευτής κυρίως του ασθενούς φύλου ακολουθεί εκείνο το μοναχικό δρόμο που θα έχει κατά τη γνώμη του το επιθυμητό αποτέλεσμα. Απροκάλυπτα. Άλλου είδους μοναξιά αυτή βέβαια. Ματαιοδοξίας κυρίως αποτέλεσμα, προσαρμοσμένη απόλυτα στον τρόπο που ψηφίζουν οι πολλοί.
Υπάρχουν πολλών ειδών μοναξιές. Καθημερινό βίωμα όλων μας. Πολιτικά προϊόντα που καλλιεργούνται δυστυχώς και από εμάς τους ίδιους. Μοναξιές συμβιωτικοί οργανισμοί μας πια.
Συντριβή στη μοναξιά λοιπόν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να πάρουμε πάλι ανάσα. Όχι σαν το “ συντριβή στο διχασμό ” που χρησιμοποιήθηκε για να ξανάρθει ο διχασμός ως προϊόν του διαίρει και βασίλευε. Αυτή τη φορά είμαστε υποψιασμένοι.
Ευτυχώς υπάρχουν πολλές συλλογικότητες στη μικρή μας πόλη που δείχνουν το δρόμο. Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην αναφέρω τη χορωδία Αρμονία Πρέβεζας που προσφέρει απλόχερα στην πόλη μας τα τελευταία 50 χρόνια εκτός από τα προφανή, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομαδικότητας και αρμονικής λειτουργίας των πολλών για ένα κοινό σκοπό.
Υπάρχουν πολλοί τομείς που μπορούμε να βρεθούμε και πολύ μεγάλη ανάγκη για όλους μας να συνδιαμορφώσουμε ιδέες, απόψεις και στόχους χωρίς φόβο, με πάθος, αλήθεια και αποτέλεσμα. Όχι πάση θυσία αλλά πάση δυνάμει. Χωρίς εγωκεντρισμούς αλλά με περιεχόμενο. Ζητούμενο το αποτέλεσμα που θα είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς και συνεργασίας και όχι απόρροια εξατομικευμένης μεσολάβησης ενός “ σωτήρα ”. Αυτό εξάλλου φοβάται η μοναξιά μας και αυτοί που την καλλιεργούν.