Για την εξ αποστάσεως διδασκαλία μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 ο πρόεδρος του συλλόγου νηπιαγωγών και δασκάλων Βόνιτσας Ευθύμης Μυλωνίδης.
Όπως είπε η κατάσταση με τον κορονοϊό έχει δημιουργήσει μία πρωτόγνωρη κατάσταση και στην εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς είναι πολύ περίεργη αυτή η έκθεση που ζούμε.
“Δεν είμαστε στις καλοκαιρινές διακοπές και πάντα σε έναν εκπαιδευτικό του κακοφαίνεται όταν πηγαίνει στο σχολείο και δεν ακούει φωνές παιδιών, γιατί στο μυαλό του όλα αυτά είναι συνυφασμένα. Σχολείο σημαίνει χαρούμενες φωνές, γκρίνιες, μαλώματα, αγάπες, αυτό που ζούμε καθημερινά στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος αν δεν είναι εκπαιδευτικός πόσο δύσκολο είναι αυτό, καθώς δεν κάνουμε διακοπές που θα το απολαύσουμε, αλλά είμαστε σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση.”
Πριν μάλιστα ξεκινήσει καν το υπουργείο να εφαρμόζει το πρόγραμμα τηλεκπαίδευσης, το οποίο μας έπιασε εξ απήνης, καθώς για να πω την αλήθεια την πρώτη μέρα που το ακούσαμε, όταν ολοκληρώθηκε το κλείσιμο του σχολείου, ήταν κάπως περίεργα, καθώς από την δεύτερη μέρα αρχίσαμε να νιώθουμε ότι βαραίνουν οι ώρες στην πλάτη μας και δεν περνούσαν.
Μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα το σύνολο των εκπαιδευτικών άρχισαν να επικοινωνούν για να μάθουν σε τι κατάσταση είναι οι μαθητές μας. Δεν μπορούσαμε να νιώθουμε κάτι άλλο, μιλήσαμε με γονείς και αν υπάρχουν γονείς που νιώθουν ότι ο δάσκαλός τους όλο αυτό το διάστημα δεν επικοινώνησε μαζί τους να βγει να το πει για να βρούμε και την εξαίρεση.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει ούτε η ύλη, καθώς κατά την προσωπική μου γνώμη στο σχολείο έχει τελειώσει για φέτος, ελπίζω όλα να πάνε καλά και να βρεθούμε το Σεπτέμβρη.
Η ύλη θα βγει, το ζήτημα είναι να σταθούν όρθια τα παιδιά γιατί έχουν δεχτεί ένα τεράστιο ψυχολογικό σοκ και να βγούμε από όλο αυτό αλώβητοι.”
“Στην συνέχεια το Υπουργείο πολύ σωστά, προσπαθεί να μας δώσει επιπλέον όπλα, καθώς εμείς τις πρώτες μέρες, μιλούσαμε μέσω τηλεφώνου, ζητήσαμε τα e-mail, μιλάμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είδαμε τα παιδιά μέσα από τις οθόνες, γελάσαμε το ευχαριστηθήκαμε και τους είπαμε ότι όλοι μαζί θα το περάσουμε αυτό.
Πολύ σωστά έρχεται το υπουργείο για να προσθέσει κι άλλους τρόπους, όμως η δεκαετής περίοδος που και η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει διαλυθεί, από τα δέκα χρόνια μνημονίων, έδειξαν τη γύμνια του συστήματος.
Έγινε προσπάθεια από το υπουργείο, να μπούμε στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο, να δημιουργήσουμε ηλεκτρονικές πλατφόρμες για να μπορούμε να επικοινωνούμε με τα παιδιά με άλλους τρόπους.
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσαμε από τις έξι το πρωί να μπούμε στην πλατφόρμα, να βλέπουμε μέσα 35.000, να μπαίνουμε στη 1:00 τη νύχτα, να βλέπουμε ανθρώπους να προσπαθούν να συνδεθούν, το σύστημα να έχει πέσει, γιατί σε ένα σύστημα το οποίο κινούμασταν περί των τριών χιλιάδων πού μπαίναμε και κάναμε κάποιες δουλειές, ξαφνικά βρέθηκαν εγγραφές περίπου 160.000 και κάπου 300.000 από το 1 εκατομμύριο που έκανε εγγραφή με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το σύμπαν.
Το Υπουργείο προσπαθεί με τους τεχνικούς να αναβαθμίσει το σύστημα και φαίνεται ότι πετυχαίνει πράγματα, καθώς εχθές το πρωί η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και του Πειραιά κάναμε μία τηλεδιάσκεψη με το υπουργείο, μας εξήγησαν μία νέα πλατφόρμα, για μία σύγχρονη μορφή εκπαίδευσης να μιλάμε ζωντανά με τα παιδιά.
Αυτό όμως χρειάζεται πολλές ώρες σεμινάριο, όσο και να γνωρίζει κάποιος από υπολογιστές. Είναι πολύ ωραία η πλατφόρμα, θέλει πολύ δουλειά για να την μάθουμε και εμείς γιατί τόσα χρόνια δεν έχει υπάρξει κανένα πρόγραμμα επιμόρφωσης για τους δασκάλους.
Υπουργείο πολύ σωστά έπραξε αυτό, ωστόσο μέσα από αυτή τη διαδικασία αναδείχθηκε η ανάγκη μετά από 10 χρόνια να ξεκινήσουν η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και ενδεχομένως με άλλους τρόπους να βοηθήσουμε και τους γονείς.
Όμως πρέπει να γνωρίζουμε πως εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς πόρους, με πολύ δύσκολο τρόπο να λειτουργεί, στηρίχθηκε στον πατριωτισμό των εκπαιδευτικών και των γονέων και αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει ο καθένας.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με χαρτιά, αλλά με παιδικές ψυχές με ματάκια που μας κοιτάζουν και δεν μπορείς να σκέφτεσαι, ούτε ότι μας έκοψαν το 30% του μισθού μας, τα δώρα, ούτε την τρόικα, γιατί πάνω από όλα είμαι δάσκαλος.
Επίσης αποδείχθηκε ότι δεν είμαστε δάσκαλοι που δουλεύουμε μόνο 8 με 2 το μεσημέρι αλλά είμαστε δάσκαλοι 7 ημέρες από το πρωί μέχρι το βράδυ και αυτό μπορούν να το πιστοποιήσουν οι γονείς.”
Απατώντας σε κριτική που ακούστηκε στον δημόσιο λόγο, για τους εκπαιδευτικούς, από μερίδα δημοσιογράφων, ο Ευθύμης Μυλωνίδης ανέφερε ότι δεν είδε από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να βγαίνει και να αναφέρεται τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έχουν ξεχάσει ότι υπάρχουν Σαββατοκύριακο, δεν κάθονται ούτε μια στιγμή, τους βομβαρδίζουν με μηνύματα κάθε μέρα, είναι σε εγρήγορση, ιδιαίτερα οι προϊστάμενοι των σχολείων οι οποίοι βρισκόμαστε κάθε μέρα στη δουλειά μας, αλλά και ως εκπαιδευτικοί είμαστε όλη μέρα σε μία διαδικασία προετοιμασίας.
“Δεν μπορεί το Υπουργείο να μη βγει να το επικοινωνήσει αυτό, είναι τραγικό το λάθος μάλλον όμως είναι επιλογή, γιατί έχω την εντύπωση και εδώ δικάζω προθέσεις, αλλά θα εκφράσω τη γνώμη μου, ότι αυτοί οι αδαείς δημοσιογράφοι που προσπαθούν να βοηθήσουν την κοινή γνώμη στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην υπόδειξη ενοχών παίζουν το ίδιο παιχνίδι.
Δεν λέω ότι είναι κατευθυνόμενοι από το Υπουργείο Παιδείας, θα χρησιμοποιήσω όμως μία ρήση ποδοσφαιρική, καθώς κάποια στιγμή ένας ποδοσφαιριστής είχε πει για τους διαιτητές που έπαιζαν σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι ότι παίζουν ως “αφοδευμένοι”, όχι γιατί τους έβαλε το αφεντικό, αλλά γιατί ήθελαν να δείξουν ότι είναι δουλοπρεπής μαζί του.
Είναι ίδιοι άνθρωποι που τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, στοχοποιούσαν κοινωνικές ομάδες και έφτιαχναν ένοχους. Οι νέοι άνθρωποι οι οποίοι τράβηξαν το κάρο του “μαζί τα φάγαμε” και αυτή είναι πολύ συγκεκριμένοι, αλλά τους λυπάμαι γιατί είναι ο μόνος τρόπος να δείξουν στα αφεντικά τους ότι είναι εκεί για να παίξουν το ρόλο που θα τους αναθέσουν και πριν το ζητήσει το αφεντικό.
Είναι εκείνοι οι οποίοι αποδείχθηκαν ότι ήταν στο payroll ενός μεγάλου παγκόσμιου φορέα και πληρώνονταν, είναι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι πριν ένα χρόνο έλεγαν ότι τα νοσοκομεία έχουν πλεονάζοντες γιατρούς και πρέπει να πάνε σπίτι τους και σήμερα εκθειάζουν και χειροκροτούν τους γιατρούς.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να νιώσουν στους απλούς ανθρώπους, αλλά το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι τους σφουγγοκωλάριους. Τους λυπάμαι και δεν θέλω καν να αναφέρω το όνομά τους.”