Με αφορμή το ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “το κέντρο που άντεξε”, ο αναπληρωτής καθηγητής σύγχρονης πολιτικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και γραμματέας σύνταξης της “ Νέας Εστίας” Δημήτρης Σωτηρόπουλος μίλησε στον Prisma 91,6.
Όπως αρχικά ανέφερε πολλές φορές υπάρχει μία παρανόηση για την Ελληνική κοινωνία και τη χώρα μας γενικότερα καθώς είναι μία Δυτικό κεντρική κοινωνία με όλες τις αντιφάσεις της που σημαίνει ότι σε κοινωνικό επίπεδο είναι μία κοινωνία με ισχυρή μεσαία τάξη.
Αυτό είναι πάντα προϋπόθεση των σύγχρονων δημοκρατιών, σκάφος χωρίς μεσαία τάξη δεν μπορούν να υπάρξουν.
Αυτή η τάξη συνήθως συνοδεύεται από αξίες όπως προκοπή, μεγάλη επένδυση στην πρόοδο, στα νέα παιδιά, αξίες που δομούνται γύρω από την εκπαίδευση, μόρφωση, επαγγελματική καταξίωση που επίσης, συνήθως σε μεγάλο βαθμό οργανώνεται γύρω από μία μετριοπάθεια.
Αναμφίβολα το ελληνικό κράτος έχει παθογένειες, πολλά πράγματα που ταλαιπωρούν τον πολίτη, από την άλλη όμως το προσωπικό του δεν είναι μόνο κακής ποιότητας, απεναντίας τα τελευταία χρόνια επειδή έχει ανανεωθεί, με νέο προσωπικό και αποφοίτους της σχολής δημόσιας διοίκησης, αυτό βελτιώνεται ωστόσο δεν παύουν να υπάρχουν ζητήματα, ωστόσο το να είσαι δημόσιος υπάλληλος δεν σημαίνει πως Πρέπει πάντα να είσαι απέναντι από αγανακτισμένους πολίτες, όπως παρουσιάζεται αλλά απαιτείται μία ψυχραιμία σε σχέση με τη δουλειά που κάνουν, πολλές φορές τι κάνουν πολύ καλά και αποτελεσματικά.
“Μην νομίζετε πολλές φορές ότι είναι πιο αποτελεσματικός ο ιδιωτικός τομέας καθώς αν έρθετε σε επαφή και με μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, όπως για παράδειγμα η κινητή τηλεφωνία, είναι ένας χώρος παραγωγής παραπόνων, πάρα πολλές φορές έχουμε παράπονα από την γραφειοκρατία που επικρατεί και στις πολυεθνικές εταιρείες.”
Αναφορικά με το θέμα των μεταναστών για τον τρόπο που παρουσιάζεται στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και τα κοινωνικής δικτύωσης, ο κύριος Σωτηρόπουλος απάντησε ότι είναι αντίθετος με ειρωνικές αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως από τους πολιτικούς, διότι ρίχνουν λάδι σε μία φωτιά που σιγοκαίει και κάποια στιγμή δεν γνωρίζουμε που μπορεί να φτάσει.
Περιμένω μεγαλύτερη σύνεση ωριμότητα και ψυχραιμία και λιγότερες δηλώσεις για ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Κάνεις αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει τη λύση του προβλήματος για το μεταναστευτικό.
Η κοινωνία έχει τα αντανακλαστικά της για το ζήτημα, εγώ μπορώ να κατανοήσω ότι κάποιες τοπικές κοινωνίες που μπορεί να έχουν τους φόβους τους και τα αντανακλαστικά τους τα οποία εγώ δεν συμμερίζομαι, όμως αντιλαμβάνομαι ότι θα υπάρχουν και οι πιο οξείες αντιδράσεις σε σχέση με αυτό.
Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα ψυχικά εκπαιδευμένοι για να έρθουν σε επαφή με κάτι που δεν τους είναι οικείο αλλά εγώ δεν φοβάμαι τόσο αυτό, όσο με ενδιαφέρει αν υπάρχει συγκροτημένη πολιτική από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, απέναντι στο προσφυγικό.
Εμένα με ενδιαφέρει να δω ποιος έχει μία συγκροτημένη πολιτική απέναντι στο ζήτημα και ως προς την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.
Η προηγούμενη κυβέρνηση ενώ παρουσίαζε ένα φιλομεταναστευτικό προφίλ, με το οποίο δεν είμαι καθόλου αντίθετος, όμως το θέμα είναι πώς γίνονται αυτά τα πράγματα, καθώς είδαμε ότι οι δομές φιλοξενίας σταδιακά είχαν μετατραπεί σε μοναστήρια, σε πραγματική ντροπή του πολιτισμού μας.
Μάλιστα τον Ιούλιο που άλλαξε η κυβέρνηση οι δομές φιλοξενίας είχαν τετραπλάσιους από αυτούς που χωρούν, δεν είχε πρόσωπο σε κανένα μέσο ενημέρωσης, είχαν πει κάποια γερμανικά μέσα ενημέρωσης να κάνουμε ένα κρυφό ρεπορτάζ και αυτά που είχαν τραβήξει ήταν απίθανα πράγματα.
Ακούστε όλοι την συνέντευξη :
