Γράφει ο Βαγγέλης Καινούργιος
Αυτό το μικρό σημείωμα ξεκίνησε σαν ανάρτηση στα social media. Ξεκίνησε σαν ένα παράπονο, διότι διαβάζοντας τόσες καλές κριτικές για την πρόσφατη κινηματογραφική ταινία Joker έγραψα ότι πολύ θα ήθελα να τη δω. Ποιος όμως κάνει νυχτιάτικα τα 200 χιλιόμετρα πηγαινέλα για τα Γιάννενα ή έστω τα 100 για την Άρτα για να πάει σινεμά, αναρωτήθηκα;
Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω μόνος μου κινηματογράφο στις αρχές της δεκαετίας του 80’, άλλα ήταν τα εμπόδια για να βλέπω ταινίες στα τέσσερα σινεμά που διέθετε τότε η Πρέβεζα. Λίγο οι βραδινές ώρες των προβολών, λίγο τα συνηθισμένα ακατάλληλα από δεκατριών – ακόμα και για ανώδυνες πρωινές κυριακάτικες παραστάσεις – και οι «εφοδεύοντες» στα σινεμά καθηγητές, που αλίμονο αν σε έπιαναν σε ακατάλληλα θεάματα. Άσε που ήταν εμπόδιο και τα πολιτικά, αν πήγαινες, ας πούμε, να δεις τον Άνθρωπο με το Γαρίφαλο ή την Ελένη.
Όμως εμείς καταφέρναμε και τρυπώναμε, ανοίγοντας ρωγμές στο αυταρχικό πλαίσιο απαγορεύσεων εκείνης της εποχής. Μπαίναμε από τις ξύλινες πόρτες που καλύπτονταν με βαριές μπορντό κουρτίνες και ύστερα στα άδυτα, όπου οι φωτεινές δέσμες της μηχανής προβολής ταξίδευαν προς το πανί, σκίζοντας ένα διαρκές μισοσκόταδο υπό την μουσική υπόκρουση βραχνιασμένων μεγαφώνων και τη βαριά ατμόσφαιρα του τσιγάρου και της κλεισούρας. Κι ας γυρίζαμε στο σπίτι μέσα στη βροχερή νύχτα, ύστερα από κανένα αγχωμένο τέταρτο ή εικοσάλεπτο σινεμά, μετά τα αγγλικά.
Τότε είχαμε το «Ακταίον», τη «Γκλόρια», την «Όαση» και τη «Τζενούλα». Τώρα πρέπει να γυρίζουμε νυχτιάτικα στο σπίτι από την Κανέτα ή τη Γέφυρα Καλογήρου, για να δούμε ένα καλό έργο πρώτης προβολής. Κι όμως υπάρχουν τόσες Πρεβεζάνες και τόσοι Πρεβεζάνοι που λαχταράνε το μαγικό θέαμα της κινούμενης εικόνας και κάνουν χιλιόμετρα για να δουν μια αξιόλογη ταινία. Δεν θα μπορούσε αυτό το κοινό να στηρίξει ένα σινεμά στην Πρέβεζα; Ας το δουν στον Δήμο Πρέβεζας, ο οποίος διαθέτει τις μοναδικές κατάλληλες αίθουσες, είτε ανεξάρτητα είτε σε συνεργασία με κάποιον ιδιώτη.
Δεν γίνεται εν έτει 2019 να είμαστε σχεδόν οι μοναδικοί Ηπειρώτες που δεν πηγαίνουν σινεμά στον τόπο τους.