Γράφει ο Βαγγέλης Καινούργιος
Με αφορμή την δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της μελέτης του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας του Δήμου Πρέβεζας πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα.
Μια προσεκτική μελέτη του ΣΒΑΚ δείχνει ότι περιέχει πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, που θα μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλύτερο την πόλη. Δυνητικά όμως, θα μπορούσε να προκύψει από τις ίδιες προτάσεις ένα ασυγκρίτως χειρότερο κυκλοφοριακό μπάχαλο απ’ αυτό που βιώνουμε καθημερινά σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες και ειδικά στην πόλη της Πρέβεζας. Οι λόγοι; Η έλλειψη χρηματοδότησης και πολιτικής βούλησης.
Αρχίζοντας από την πρώτη περίπτωση, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πως θα χρηματοδοτηθούν έργα όπως: ο υπέργειος χώρος στάθμευσης 450 θέσεων (!) στην περιοχή της εισόδου του λιμένα, οι πεζοδρομήσεις, οι ποδηλατόδρομοι, οι απαλλοτριώσεις και γενικότερα το κόστος για τα υπεραστικά οδικά έργα που προτείνονται κ.α.
Στη συνέχεια, κι αφού κάνουμε την υπόθεση ότι θα βρεθεί όλο αυτό το χρήμα, ας πάμε στο κομβικό ζήτημα της πολιτικής βούλησης. Από τη μελέτη του ΣΒΑΚ προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο συνδυασμός μονοδρομήσεων και πεζοδρομήσεων θα προκαλέσει ασφυξία στην πόλη, σε περίπτωση που δεν τηρούνται στοιχειώδεις κανόνες εφαρμογής αυτών των ρυθμίσεων. Όμως, ποτέ υπήρξε στην Πρέβεζα μια πολιτική εφαρμογής κανόνων που να διασφαλίζουν στοιχειωδώς τον κοινό βίο;
Επιπρόσθετα, πρέπει να επισημάνουμε ότι σύμφωνα με το σχέδιο η υλοποίηση των προτεινόμενων πεζοδρόμων θα επιφέρει μείωση περίπου 260 θέσεων στάθμευσης – ήδη λείπουν 180 – που αναπληρώνονται σ’ ένα βαθμό (;) με άλλους τρόπους (σ.46). Ας σημειωθεί επίσης ότι μέχρι την δημιουργία του υπέργειου χώρου στάθμευσης στο λιμάνι – ζήσε Μάη μου – το πάρκινγκ της παραλίας θα ενταχθεί στο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, με πληρωμή τέλους στάθμευσης (σ.45). Τα συμπεράσματα δικά σας για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Η δημοτική αρχή μας είπε στην παρουσίαση του ΣΒΑΚ ότι όλοι πρέπει να κάνουμε όνειρα για το πώς θα είναι η Πρέβεζα μετά από 10 – 20 χρόνια. Συγγνώμη, αλλά δεν μπορούμε. Μας ξυπνάνε οι ζάντες των αυτοκινήτων μας, κοπανώντας κάθε μέρα στις λακκούβες των δρόμων που έχετε χρόνια να ασφαλτοστρώσετε. Ούτε μπορούμε να φανταστούμε περισσότερους ποδηλατοδρόμους και πεζοδρόμια, αν είναι να καταλαμβάνονται χωρίς την παραμικρή συνέπεια και εις βάρος της ασφάλειας των πολιτών.
Τα πράγματα είναι απλά. Δεν έχουμε την απαίτηση – αν και θα έπρεπε – να φτάσουμε στο επίπεδο του Δήμου Τρικκαίων, όπου η κυκλοφορία και η στάθμευση ρυθμίζονται ψηφιακά με πρωτοποριακό τρόπο. Θέλουμε να εφαρμόζονται κάποιοι στοιχειώδεις ΚΑΝΟΝΕΣ στην πόλη. Η εφαρμογή τους όμως χρειάζεται πολιτική βούληση και την ανάληψη των αντίστοιχων ευθυνών. Έχει, δηλαδή, κάποιο πολιτικό κόστος. Δεν γίνεται να προσπαθούμε διαρκώς να μην χαλάσει η καρδιά κανενός. Έτσι μπορεί να εξασφαλίζεται η επανεκλογή, όμως η πόλη πάει για τ’ ανάθεμα.
Δείτε ΕΔΩ τις παρεμβάσεις που προτείνονται σε χάρτη και ΕΔΩ ολόκληρο το σχέδιο του ΣΒΑΚ.