Συχνά, το δημόσιο σχολείο πυροβολείται. Τσουβαλιάζονται όλοι οι εκπαιδευτικοί. Άχρηστους τους ανεβάζουν, τεμπέληδες τους κατεβάζουν. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα ισχυριζόμουν πως είναι παραδεισένια η κατάσταση. Όμως, η γενίκευση είναι το πρώτο στάδιο μιας ανεύθυνης κι εύκολης κριτικής. Στο δημόσιο σχολείο δεν είναι λίγοι εκείνοι/ες που αγωνιούν και δρουν .Για να μπορούν να κοιτάνε κατάματα τους μαθητές/τριες. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο των δασκάλων που δεν εφησυχάζουν. Που πάνε κόντρα στο ρεύμα της αδιαφορίας που σκέπει τον ουρανό μας με την δηλητηριώδη ομίχλη της.
Ένας τέτοιος δάσκαλος είναι κι ο Πασχάλης Δήμου στον Βόλο. Σπεύδω να παραθέσω απόσπασμα από το μήνυμά του. «Σας γράφω για να μοιραστώ μια δράση του σχολείου μου με αφορμή την Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού. Κεντρικό πρόσωπο η Φίλια , συμμαθήτριά μου στο δημοτικό-γυμνάσιο -λύκειο . Ένα χαρούμενο κι αισιόδοξο παιδί παρά τα καχύποπτα βλέμματα που προκαλούσε η εμφάνισή της καθώς εκ γενετής το ένα της μάτι ήταν μικρότερο και τυφλό. Η διαφορά της αυτή έγινε το ερέθισμα για να μιλήσουμε με τα παιδιά για τον Άλλο και την αποδοχή του χωρίς διακρίσεις . Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν και πιστεύω ότι πετύχαμε τους στόχους μας».
Αν εγώ ήμουν εσύ, το παιχνίδι που έπαιξε ο εμπνευσμένος δάσκαλος με τα παιδιά του στο σχολείο. Σε μια εποχή που όλα στάζουν χολή και μίσος , ο δάσκαλος πήρε από το χέρι την τάξη του και την έβαλε στη θέση του διαφορετικού. Δύσκολος ο δρόμος. Και με καγκέλια. Ο εκφοβισμός είναι πολυπλόκαμος. Όμως, είναι μια αχτίδα φωτός.
Θάρρος χρειάζεται από τους εκπαιδευτικούς. Επαγγελματική συνείδηση. Ανθρώπινη ευαισθησία. Ο κόσμος είναι για όλους. Ανεξάρτητα από θρησκεία, σωματικά χαρακτηριστικά και χρώμα. Αυτό το διεκδίκησε σθεναρά η Φίλια. Μια γυναίκα που μεγάλωσε με ισορροπία. Που βίωσε την οικογενειακή θαλπωρή. Που αποδέχτηκε τη διαφορά της. Που δεν κρύφτηκε. Δημοσιοποίησε το θέμα της.Είχε το σθένος να αυτοσατιριστεί. Έκανε πρωτοσέλιδο τον εαυτό της στην εφημερίδα του δημοτικού τους σχολείου.
Νιώθω άβολα μπρος σε τέτοια παραδείγματα. Στο μεγαλείο της ψυχής. Η Φίλια της ζωής, που ορθώνει το ανάστημά της στον εκφοβισμό. Είναι μια γυναίκα γενναία που καταφάσκει στη ζωή. Μπορεί η Φίλια να έχει κλειστό το μάτι της. Δεν ήταν επιλογή της. Όμως δεν στάθηκε ικανή η σωματική διαφορά να κλείσει τα πορτοπαράθυρα της ψυχής της. Έκανε δόγμα της ζωής της τον Σαιντ Εξυπερύ. Την ουσία της ζωής δεν την βλέπουμε με τα μάτια. Είναι η καρδιά που όταν έχει εκπαιδευτεί σωστά παρακάμπτει αυτό που φαίνεται. Πηγαίνει απευθείας στην ουσία. Επικοινωνεί με τις άλλες καρδιές.
Η Φίλια που μας μαθαίνει ν’αγαπάμε. Να τολμούμε.