Πόσο άσχημα ηχεί ο παραπάνω τίτλος. Εκ προοιμίου θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι αδόκιμος. Πολιτική και πελάτης είναι όροι ασύμβατοι. Θα έπρεπε τουλάχιστον. Τι συμβαίνει όμως στην πράξη;
Στην προσπάθεια διαχείρισης της εκλογικής ήττας υπάρχουν συνήθως δυο δρόμοι να βαδίσει κανείς. Ο πρώτος στον οποίο τον οδηγεί κατά κύριο λόγο ο πληγωμένος εγωισμός και η υπέρμετρη ματαιοδοξία όπου θεωρεί αυτούς που δεν τον επέλεξαν ηλίθιους και ο δεύτερος στον οποίο οδηγείται κανείς προσπαθώντας να κατανοήσει τα λάθη του και να τα διορθώσει ώστε πιθανόν να εκλεγεί την επόμενη φορά.
Και οι δύο δρόμοι είναι ανθρώπινοι. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου κακό να θεωρείς ότι οι πολλοί κάνουν λάθος επιλογές, αρκεί να τις σέβεσαι. Επίσης έχει μεγάλη αξία στην πολιτική να κατανοείς και να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Καλό όμως είναι αυτό να συμβαίνει όχι ως απόρροια ενός εκλογικού αποτελέσματος αλλά κοντά στη χρονική στιγμή που πραγματοποιούνται.
Κοινοποίηση παραδοχής λαθών από ανθρώπους που είναι στα “ πράγματα ” εν ευθέτω χρόνω σπάνια θα συμβεί. Ίσως φταίει η αλαζονεία της εξουσίας ή ίσως ο φόβος του επικοινωνιακού λάθους. Θα πει κανείς “ κάλλιο αργά παρά ποτέ ”.
Σωστό και αυτό. Αρκεί η παραδοχή λαθών στην πολιτική να μην είναι το όχημα για χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Ειδικά η επίκληση του συναισθήματος με σκοπό τη βραχυκύκλωση μιας ορθολογιστικής ανάλυσης άρα της κριτικής αντίληψης των ατόμων είναι μια συνήθης τακτική.
Και τότε ο πολίτης γίνεται πελάτης. Και δυστυχώς είναι εκείνος που το καταλαβαίνει τελευταίος.
Χαράλαμπος ( Μπάμπης ) Πάνης
Πηγή: Χρήση φράσης από enallaktikos.gr