Επίσημη καλεσμένη στην εκδήλωση «Όταν οι ρίζες μεγαλώνουν… ενώνουν. Αξίες και οράματα της μικρασιατικής διδαχής στη σκέψη της σύγχρονης Πρέβεζας», που διοργανώθηκε από το το ΕΠ.Ε.Σ. του Πρότυπου Γυμνασίου Πρέβεζας και τον Όμιλο Ιστορίας σε συνεργασία με τον Δήμο, ήταν η σπουδαία ηθοποιός και συγγραφέας Μιμή Ντενίση.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, αυτή του Πολιτιστικού Κέντρου Όαση.
Η κ. Ντενίση ανεβαίνοντας στο βήμα, εμφανώς συγκινημένη είπε πως δεν έχει καταφέρει να παρακολουθήσει ούτε μια εκδήλωση για την μικρασιατική καταστροφή και να μην δακρύσει.
«Για μένα κάθε εκδήλωση που γίνεται για τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, είναι ένα μνημόσυνο, και δεν θα ‘θελα να είναι μνημόσυνο» αλλά όπως είπε «Είναι μια ευκαιρία να γυρίσουμε σε αυτόν τον πολιτισμό, που έχει φτιάξει τον δικό μας πολιτισμό σήμερα. Να αναλογιστούμε τι έχουμε κάνει, γιατί η Ελλάδα έχει κάνει πάρα πολλά λάθη, όπως η Ευρώπη, και να γίνουμε καλύτεροι για το μέλλον».
Τόνισε πως σχεδόν μέχρι τα 100 χρόνια, η ιστορία αυτή δεν έχει γίνει κομμάτι της επίσημης ιστορίας της Ελλάδας.
«Ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει πολλές φορές όταν το λέω, όπως και όταν έκανα την ταινία, πολύ τρόμαξαν ότι θα έβγαινε το θέμα αυτό στο εξωτερικό» είπε ο Μιμή Ντενίση και πρόσθεσε «όμως, όταν περιμένουμε από τους ξένους να παραδεχτούν τα λάθη τους, πρέπει πρώτα να παραδεχόμαστε εμείς τα δικά μας».
Συνέχισε λέγοντας «η Ελλάδα τότε, ζούσε μέσα στο διχασμό, διχασμό που τον έχουμε πάντα δυστυχώς, υπήρχε διχόνοια, που δεν υπήρχε στους μικρασιάτες και τους πόντιους. Ήταν πιο δεμένοι από εμάς, υπήρχε κούραση από τους πολέμους και όλ αυτά οδήγησαν στην καταστροφή».
Τόνισε πως οι ελλαδίτες δεν καλοδέχτηκαν τους πρόσφυγες.
«Πρέπει να παραδεχθούμε και ότι η Ελλάδα έκανε λάθη και η Ευρώπη έκανε πολλά λάθη και εμείς οι ελλαδίτες δεν καλοδεχθήκαμε αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους που ήταν σε ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο από εμάς, με τέχνες με γράμματα με γυναίκες που δεν ήταν απλώς στο σπίτι, πάρα πολλές από αυτές ήταν μορφωμένες και επειδή ήταν αυτοί οι άνθρωποι που ήταν κατάφεραν να μας συγχωρήσουν. Να συγχωρήσουν την ελληνική πολιτεία. Να γίνουν κομμάτι της και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους ξεκινώντας από το μηδέν» είπε.
Κάνοντας μια αναφορά στο τι ήταν αυτό που την ώθησε να γράψει για την Μικρασιατική Καταστροφή, πρόσθεσε πως ήταν κάτι που ήθελε πολύ έρευνα ενώ αναφέρθηκε στο γεγονός πως δεν περίμενε τον μεγάλο αντίκτυπο που είχε το έργο.
Περιέγραψε μάλιστα και συγκινητικές στιγμές που διαδραματίστηκαν στο θέατρο από κόσμο και κυρίως ηλικιωμένους από την Μικρά Ασία, που ζούσαν και που πήγαιναν να δουν την παράσταση.
«Κατάλαβα μέσω του θεάτρου ότι αυτό το θέμα είναι πάντα μια ανοιχτή πληγή, ανεπούλωτη και παραμένει έτσι, γιατί η επίσημη ιστορία μας δεν έχει τιμήσει όπως πρέπει τους πρόσφυγες, δεν τους έχει συμπεριλάβει όπως τους αξίζει στην ιστορία μας. Δεν μπορεί αυτή η ιστορία να είναι μια σελίδα. Δεν γίνεται να είναι άλλα θέματα τεράστια και αυτό επειδή φταίξαμε σε μεγάλο βαθμό να είναι…»
Κλείνοντας αναφέρθηκε στην ταινία που όπως είπε, έφτασε μέχρι και στον ΟΗΕ και έκανε όλο αυτό τον αγώνα γιατί το θέατρο ξεχνιέται και «έπρεπε να μείνει κάτι για το θέμα αυτό, που να μην μπορεί να το αλλοιώσει και να το πειράξει κανείς. Αυτό είναι η δουλειά της ταινίας».
Κλείνοντας είπε πως η ταινία παίζεται στην Αυστραλία ενώ πριν είχε παιχτεί στην Αμερική και αναφέρθηκε στο γεγονός πως στην Τουρκία δεν πρόκειται να ξαναπάει γιατί κινδυνεύει να βρεθεί σε κάποιο κελί.
«Όμως η ταινία θα μείνει για πάντα. Και επειδή θα μείνει για πάντα δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, γιατί μελέτησα πάρα πολύ και ιστορικά είναι όλα όπως πρέπει, γι αυτό και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών που δεν έχει βραβεύσει ποτέ ταινία ή θεατρικό έργο» είπε μεταξύ άλλων η κ. Ντενίση.
Τέλος αναφερόμενη στην εκδήλωση, στην οποία τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι μαθητές του πρότυπου γυμνασίου Πρέβεζας, είπε πως τα παιδιά είναι η ελπίδα και το μέλλον μας.
«Θεωρώ πάρα πολύ σπουδαίο αυτό που κάνατε με τα παιδιά. Όταν εμείς, που έχουμε μια τόσο σημαντική και πλούσια ιστορία την εξαφανίσουμε από μόνοι μας, τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα. Τα παιδιά χρειάζονται πρότυπα και χρειάζονται ενδιαφέρον, όπως τους έδωσαν οι καθηγητές τους εδώ. Τα παιδιά και ήθος και συναίσθημα έχουν. Και όταν καλλιεργήσεις αυτά τα δύο μπορεί να μάθουνε ατέλειωτα κεφάλαια. Αλλά πρέπει να τους προκαλέσεις το ενδιαφέρον. Και να πιστέψουν σε σένα. Μπράβο σε όλους και σας ευχαριστώ που με κάνατε κομμάτι αυτής της εκδήλωσης» κατέληξε η Μιμή Ντενίση.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Ευσταθίου